F1-blog: Poetin steelt de show in Sotsji

Historisch. Dat was deze allereerste Grote Prijs Formule 1 van Rusland zeker, maar niet om de te verwachten redenen. Een spektakelstuk van start tot aankomst was het allerminst. 

Maar wel een perfect georganiseerd prestigeproject op de nagelnieuwe Autodrom. Net buiten Sotsji en middenin het olympisch park waar een halfjaar geleden nog het epicentrum lag van de duurste Winterspelen aller tijden.

Kostprijs van de bouwwerken om er voortaan één keer per jaar het F1-circus te zien kamperen? Een slordige 260 miljoen euro. Bijna dubbel zoveel als was begroot, maar dat is nooit een probleem in een natie waar sommigen niet op een roebel meer of minder moeten kijken.

Wat moeten we dan denken van deze inaugurale Grand Prix van Rusland? Dat het iets te saai en veel te voorspelbaar was? Ja, maar een week na de regenrace in Japan en de horrorcrash van Jules Bianchi was dat misschien maar goed ook. Collega en kroongetuige Adrian Sutil heeft er naar eigen zeggen nog altijd nachtmerries van.

Het eerbetoon aan Bianchi was trouwens het hele weekend lang zoals het hoorde. Meer moest dat niet zijn. Niet melig. Nergens overdreven. Laat ons vooral hopen dat het ooit weer goed komt met de jonge Fransman die nog altijd vecht voor zijn leven.

Oké, het was mooi meegenomen dat er nu een GP F1 plaatsvond op een plek waar begin dit jaar nog de olympische vlam wakkerde. Maar meer dan een stratencircuit tussen enkele megagrote, overdekte stadions is het eigenlijk niet. 

Waar de inhaalmogelijkheden zeer beperkt zijn en blijkbaar één bandenwissel volstaat om de volledige raceafstand te overbruggen. Met een gezapige processie tot gevolg.

Zal deze locatie dan ook nog zo sexy zijn, binnen pakweg twee of drie jaar? In 2018 is Sotsji ook nog een speelstad tijdens het volgende WK voetbal, maar dat is het dan ook. Dan hebben de meest recente races op de kalender als Bahrein (2004), China (2004), Singapore (2008), Abu Dhabi (2009) en de Verenigde Staten (2012) toch meer te bieden?

De tv-beelden van aan de boorden van de Zwarte Zee leken mij ook iets te sterk op die uit de havens van Valencia in Spanje of het Koreaanse Yeongam. Toevallig twee intussen ter ziel gegaan Grote Prijzen.

Wat stel ik dan voor: maak van deze Russische GP een avondrace. Net als in Abu Dhabi bijvoorbeeld. Met de start bij valavond. En de finish onder kunstlicht. Het voordeel is dat al die paviljoenen rondom de Autodrom sinds de Spelen toch al voorzien zijn van LED-verlichting.

Over de kwalificaties kan ik andermaal kort zijn. Bewonderenswaardig was de poging van de Fin Valtteri Bottas om de poleposition af te snoepen van de veel te sterke Zilverpijlen die toch weer voor de negende keer samen de eerste rij bevolkten. 

Nico Rosberg, op startplaats twee, wist dat zijn start allesbepalend zou zijn om Lewis Hamilton nog enigszins te bedreigen. Zijn enige aanval in de eerste hectometers draaide uit op een remfout bij 306 kilometer per uur.

Resultaat: voorste banden naar de vaantjes, een veel te vroege pitstop en de rest van de race achtervolgen op vers rubber. Maar wel 52 rondjes lang. Op zich wel straf. Ook al zijn er ooit al Grote Prijzen gereden zonder bandenwissels. De remonte van Rosberg was knap, maar bewees tegelijk nog maar eens de zwakte van de concurrentie die nu al massaal mikt naar 2015.

Nog een geluk dat de omnipotente president Vladimir Poetin intussen de show kwam stelen in Sotsji. Of er was helemaal niks noemenswaardig meer gebeurd. Dat F1-paus Bernie Ecclestone een nog machtiger iemand dan hemzelf zomaar toeliet tot zijn imperium, was zeer uitzonderlijk. Maar je zou voor minder.

Al meer dan dertig jaar probeert Mister E. moeder Rusland te verleiden. En nu ging zijn natte droom eindelijk in volle vervulling. Met een contract tot 2020. Ecclestone zal dan, bij leven en welzijn, 90 jaar jong zijn.

En wat de titelstrijd anno 2014 betreft, is er gelukkig één hoopvolle wending te melden. Na vier jaar absolute dominantie van Red Bull Racing is Mercedes-Benz voor het eerst in de geschiedenis van de F1 wereldkampioen onder de constructeurs. Dubbel en dik verdiend.

Alleen in Hongarije finishte geen één van beide bolides met de driepuntige ster als eerste of tweede. In alle andere Grands Prix wel. In Maleisië, Bahrein, China, Spanje, Monaco, Oostenrijk, Italië, Japan en Rusland zelfs altijd als één en twee. In meer dan de helft van alle gereden wedstrijden dus.

Het goede nieuws voor de neutrale volger is dat in de drie resterende races de WK-punten niet meer zo kostbaar zullen zijn voor Mercedes dat als kersvers kampioen toch al zeker is van de miljoenen dollars aan prijzengeld. En dus, wie weet, krijgen Hamilton en Rosberg nu echt vrij spel.

Vraag is hoe de twee kemphanen daar zullen mee omgaan. Sedert zijn bewuste aanrijding in Francorchamps gaat het voor Rosberg beetje bij beetje bergaf. 46 WK-punten heeft hij sindsdien al moeten inleveren op Hamilton. Dat kan tellen.

En intussen blijft Hamilton maar winnen in stijl. Dit was misschien de makkelijkste keer van allemaal. Zijn vierde overwinning op een rij. Zijn negende dit seizoen. En nummer 31 in totaal. Evenveel overigens als zijn 32 jaar oudere landgenoot Nigel Mansell. Het kan niet anders dat Hamilton dat Britse zegerecord dit seizoen nog gaat verscherpen. Wedden?