Van Lierde: "Psychologe Els heeft me sterker gemaakt"

Fysieke grenzen verleggen, dat is het eerste waar je aan denkt als je triatleten door de muur ziet gaan. Maar uiteraard is het mentale aspect minstens even belangrijk. Daarom werkt Frederik Van Lierde al vier jaar samen met sportpyschologe Els Snauwaert.

Van Lierde schreef vorig jaar Hawaï op zijn naam. Het werk van psychologe Els droeg in niet geringe mate bij aan zijn succes.

"Els heeft me vooral bijgebracht wat ik moet doen tijdens de wedstrijd. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal", zegt Van Lierde.

"Vooral in een Ironman, waarin je meer dan acht uur bezig bent, moet je alles goed kunnen managen. Je moet weten waarmee je bezig bent, niet verdwalen met je gedachten."

"Je moet de focus houden op je taak. In mijn eerste Ironmans lukte het niet om zo lang geconcentreerd te blijven. Maar ik heb dat geleerd door te praten, te oefenen en te evalueren."

"Een voorbeeld: ik kwam vorig jaar in Hawaï op 12 kilometer van de finish aan de leiding en kreeg kippenvel van de emotie. Dat is menselijk. Maar die emotie overviel me. Op dat moment moet je kunnen terugschakelen en die focus zoeken: afkoelen, drinken, alles doen wat moet om heelhuids aan de finish te geraken."

Els Snauwaert kan een mooi cv voorleggen als sportpsychologe. Ze vertelt hoe het allemaal begonnen is. "Ik heb psychologie gestudeerd en aangezien ik tijdens mijn studie volleybalde, heb ik een thesis gemaakt over teambuilding in de volleybalwereld."

"Zo ben ik op een congres in Parijs verzeild geraakt waar het alleen over sportpsychologie ging. Daar heb ik beslist dat ik dat ook wilde doen en zo ben ik in dit vak beland."

De grootste sportvedettes en teams worden psychologisch begeleid en toch wordt er in sommige kringen nog meewarig over gedaan. 

Snauwaert: "Heel veel atleten vinden het geen noodzaak om met een sportpsycholoog te werken, maar ik heb het gevoel dat ik atleten echt kan helpen in hun zoektocht naar betere prestaties."

"Meestal is het zo dat mensen niet meteen een heel goed inzicht hebben in hun denken en/of hoe ze hun emoties kunnen herkennen. Als ze zich daar bewuster van zijn en de factoren vinden die bij hen werken en hen sterker maken, kunnen we hen echt beter laten presteren.”

Hoe is de samenwerking met Van Lierde tot stand gekomen? “Ik vind het heel belangrijk dat er een klik is in de eerste sessie, anders werkt het niet. Die klik met Frederik was er."

"Ik heb meteen ook heel duidelijk geschetst wat mentale begeleiding betekent: inwerken op het gedrag dat samenhangt met de gedachten en emoties."

"Daarna zijn we mentale vaardigheden beginnen te trainen: gedachtetraining, werken rond zelfinzicht, de koppeling maken naar het zelfvertrouwen, spanningsmanagement, aandacht en concentratie, routineopbouw naar wedstrijden enzovoort."

Snauwaert heeft Van Lierde zien veranderen. "Frederik was al een heel hard werkende atleet die openstond voor nieuwe dingen, maar nu pakt hij alles veel gestructureerder aan: zijn denken, zijn gedrag en zijn voorbereiding op wedstrijden. We analyseren telkens tot in detail wat helpt en wat verder geoefend moet worden."

"Voor een wedstrijd nemen we heel concreet de drie disciplines (zwemmen, fietsen en lopen, red) door. Binnen elke discipline weet Frederik op voorhand hoe hij wil starten, wat hij denkt als hij uit het water komt, hoe de wissel naar het fietsen moet verlopen, welk ritme hij op de fiets moet houden enzovoort. Hij coacht op die momenten zichzelf en denkt na over wat hij moet doen op welk moment."

Een triatleet als Van Lierde zit sowieso lange tijd op een wolk na zijn overwinning van vorig jaar. Wat kan iemand als Els Snauwaert dan nog bijbrengen? "Als een atleet vol vertrouwen zit, kun je als sportpsycholoog ook oplossingsscenario’s voorbereiden, zodanig dat hij niet in paniek slaat in negatieve situaties."

"Zo kan hij nadenken over hoe hij een probleem moet aanpakken en kan hij iets tegen zichzelf zeggen dat rust geeft. Dat is wat voor mij van een atleet een mentaal sterke atleet maakt: iemand die gedurende een lange periode rustig kan blijven en telkens weer terugkomt tot de essentie: zijn taak. Hoe moet ik het aanpakken en hoe geraak ik niet uit evenwicht?"