Joël Roelants: "Ik ben nul komma nul veranderd"

Roelants viel tijdens de kwalificaties van de Grote Prijs van Italië, maar is niet bij de pakken blijven zitten. "Ik heb echt wel heel veel pijn gehad, dat is niet gemakkelijk."

"Maar als je voor jezelf al weet "ik zal er 100 procent voor gaan", dan maakt het dat al een stuk makkelijker. Als je zelf niet weet hoe of wat en je zit maar triestig te doen, betert het toch niet."

Roelants is nu een dikke week thuis. "Mijn vriendin wou meteen vakantie nemen, maar ik zeg "doe dat niet, laat me een paar dagen alleen". Dan zie je direct wat je kunt en wat niet. En dat valt best mee. Er zijn alleen een paar dingen bovenaan in de kast die ze beter onderaan kan zetten."

"Maar ik kan 100 procent zelfstandig leven in die korte tijd, dat is al schitterend. Hier wonen we nog niet lang, dus zijn we naar Ikea geweest. En ik heb een kast in elkaar gezet. Zonder rolstoel duurt dat 1,5 uur, nu 3 uur. Maar ze staat wel in elkaar."

"Alles gaat elke dag sneller en sneller. Bijvoorbeeld: douchen duurde in het begin een uur, nu nog maar een halfuur. Je traint eigenlijk de hele dag."

"Het gewone leven is al bij al relatief makkelijk gegaan, ik heb dat geaccepteerd en klaar", zegt Roelants. "De crossbeleving zelf was het moeilijkste. 2014 zou het jaar zijn waarin ik weer beter aan het worden was, en dat was ook zo."

"Het spijtigste is dat ik niet heb kunnen laten zien wat er zat aan te komen. Ik had in de MX2 op het podium gestaan en had races gewonnen en zou dat zeker ook in de MX1 gedaan hebben. Dat was het moeilijkste om te accepteren. Als ik morgen weer zou kunnen gaan, zou ik zo weer beginnen. De microbe zat en zit erin."

"Ik denk wel dat ik nul komma nul veranderd ben. Ik was ervoor al hard en ben altijd heel streng geweest voor mezelf. Ik was ook redelijk rechtuit en nu ik in een rolstoel zit, merk ik dat ik grover kan zijn. Mensen accepteren meer van iemand die in rolstoel zit. Laat ik maar zeggen dat dat een voordeel is."

"Wat mijn doelen zijn? Mijn eerste doel was zo snel mogelijk thuis zijn en alles zelfstandig kunnen. Dat heb ik al bereikt. In het begin wou ik zo snel mogelijk iets van sport of zo doen. Maar ik heb even nagedacht en het is beter om de eerste maanden zo sterk mogelijk te worden in het algemeen. Daarna zien we wel."