F1-blog Sammy Neyrinck: "Zo snel kan het gaan..."

Eerlijk? Ik had er (weer) meer van verwacht. Van deze Grand Prix in Singapore by night. Oké, het kader was eens te meer magnifiek. In Bahrein en Abu Dhabi wordt er in de Formule 1 ook onder kunstlicht geracet, maar de skyline in het financiële hart van Zuid-Oost-Azië maakt deze GP uniek in zijn soort. Na nog maar zeven edities is het nu al een moderne klassieker op de kalender.

Sportief was het geen hoogvlieger. Helaas. Na de kwalificaties stonden er, hoe kan het ook anders, twee Zilverpijlen helemaal bovenaan de tabel. Deze keer was het verschil tussen Lewis Hamilton en Nico Rosberg welgeteld zeven duizendste van een seconde. Op een omloop van iets meer dan vijf kilometer met het meeste aantal bochten van allemaal.

Zeven duizendste! Met het blote oog is zoiets absoluut niet te zien. Het stemt overeen met 33 centimeter. Net iets meer dan een meetlat die perfect in een schoolbank past. Bij Rosberg weerklonk dan ook een simpele en vooral te begrijpen: "Damn it! Dit kan toch niet waar zijn?"

Maar het kan nog straffer. Voor de legendarische afsluitende GP van 1997 in Jerez de la Frontera klokten achtereenvolgens Jacques Villeneuve, Michael Schumacher en Heinz-Harald Frentzen exact dezelfde kwalificatietijd. Het verschil was dus nul komma nul seconden. En daarom moesten ze in de volgorde van hun meting postvatten op de starting grid. De rest is geschiedenis.

Iemand die het hele F1-circus niet meer van nabij volgt, begint dezer dagen allicht spontaan te geeuwen bij het aanhoren of lezen van een zoveelste tijding over LH of NR. Ze zijn toch te snel en ze winnen toch altijd.

Maar dat soort stemmingmakerij is al jaren te horen. Loont het dan momenteel de moeite om de F1 nog van nabij te blijven volgen? Ik mag het hopen.
 

Niemand kon bijvoorbeeld voorspellen dat NR na de problemen met zijn stuur in Singapore vanuit de pitstraat zou moeten vertrekken en helemaal achteraan moest aansluiten. En dat er zo plotseling achter LH twee Red Bull-Renaults op vinkenslag zouden liggen. En daar achter, netjes geschrankt, evenveel Ferrari’s en Williams-Mercedes’. Bolides die in dit Monaco van het Verre Oosten minder kansloos waren dan elders. Jammer genoeg viel hun geleverde spektakel behoorlijk tegen...

Dankzij Adrian Sutil en Sergio Perez lagen er toch nog genoeg brokken op het wegdek voor een te verwachten herstart. Maar daar bleef het dan ook bij. Wel hoort er een pluim op de helm van de Felipe Massa. Na meer dan de helft van de race op zachte banden toch nog vijfde worden. Je moet het maar doen.

Ook Jean-Éric Vergne (foto) verdient de nodige lof. Van twaalf naar zes en zo toch al vijf keer WK-punten gesprokkeld. Als dat geen sollicitatie is want Vergne moet zoals bekend eind dit jaar opkrassen bij de Scuderia Toro Rosso ten faveure van het wonderkind Max Verstappen.

Wat is er mij nog opgevallen in Singapore? Dat er nog flink gesleuteld zal moeten worden aan dat inderhaast opgelegde verbod op de (technische) coaching over de team radio.

Allemaal ter promotie van het pure racen, maar in de F1 weet je dat er altijd dunne grenzen bestaan tussen wat mag en wat niet. Op het einde van de waslijst van wat er niet is toegestaan, staat er bijvoorbeeld dat er niks mag worden gezegd over de rijstijl.

Leg me dan eens uit wat het volgende wil zeggen: 'Daniil, attack Magnussen! Attack Magnussen!’ Of ‘Kimi, push now! Push now!’ Aan Daniel Ricciardo zou er vlakaf zijn gezegd dat hij moest uitkijken voor de boordstenen. Nog zoiets dat niet meer mag.

En nu het toch over Ricciardo (foto) gaat, brengt me dat naadloos bij de teamleiding van Red Bull Racing, die iedereen op het hart heeft gedrukt dat het geen kopman zal aanwijzen zolang hun beide rijders mathematisch nog een kans maken op de wereldtitel.

Een zakelijke beslissing als je het mij vraagt. Bedoeld als vertrouwensboost voor Vettel. Want waarom mocht Ricciardo niet tweede finishen? Het enige wat hij zo graag wil, is vóór de laatste GP van het seizoen op minder dan 50 punten staan van de WK-leider om zo nog een gooi te kunnen doen naar de wereldtitel.

Nu heeft hij er 60 en Vettel bijna dubbel zoveel. Stel je voor dat Ricciardo toevallig drie punten te kort komt om wereldkampioen te worden. De drie eenheden die hij niet cadeau kreeg in de voormalige Britse kroonkolonie.

En dan kan het, tot slot, niet anders gaan dan over de heren Hamilton (foto) en Rosberg. LH reed quasi de hele GP soeverein op kop. Goed voor zijn zevende triomf op veertien Grands Prix dit jaar. Dat zijn intussen toch ook al drie overwinningen meer dan NR. Dus is die heroverde leidersplaats in de titelstrijd dubbel en dik verdiend.

Maar het overtollig vuurwerk na de afloop in Singapore symboliseerde het gebrek eraan tijdens de race zelf. Grotendeels gediend door het lot hoefde LH de strijd zelfs niet aan te gaan met een zeer gefrustreerde NR. En dus kon de ene met enig gemak in een maand tijd zijn achterstand van 29 WK-punten ombuigen in een voorsprong van drie op de andere. Zo snel kan het dus gaan in F1...

Het is duidelijk dat NR sinds zijn moedwillige aanrijding richting Malmédy in een sukkelstraatje is geraakt. Met nadien die dubbele remfout in Monza en nu kennelijk een kapotte bekabeling in zijn W05 Hybrid. Diezelfde NR die nu zegt dat hij LH blijft respecteren en er fijntjes bij  vertelt dat dit respect met ups en downs evolueert.

Je merkt het: strijden om een wereldtitel, gaat gepaard met een apart soort druk. Het probleem voor NR is dat hij daar een pak minder ervaring mee heeft dan LH. De vicewereldkampioen van 2007 en de wereldkampioen anno 2008.

Daarom beweert LH dan weer niet geheel toevallig dat hij zich nog steeds meer ziet als jager dan als prooi. Dat belooft voor de komende weken. Maximum nog negen geduld...

Sammy Neyrinck