De hanenkam van Hamilton

Neen, dit was geen Gran Premio Formula Uno d’Italia voor de geschiedenisboeken. Nu toch nog niet. Alleen de tand des tijds kan daar later anders over beslissen. Maar straks meer daarover.

La Pista Magica. Zo wordt de Autodromo Nazionale di Monza ook wel eens genoemd. Of het theater van de snelheid. En als de hybridebolides van de F1 er moeiteloos topsnelheden halen van meer dan 350 kilometer per uur bestaat er eigenlijk geen beter passende bijnaam. Maar Monza miste dit keer vooral magie.

Aan voorspelbaarheid geen gebrek tijdens het Festival di Mercedes zoals een vooraanstaande lokale sportkrant kopte. Met de grote dominantie van deze renstal, en tegelijk ook als leverancier van de snelste krachtbronnen, kon je er prat op gaan wie op de eerste startrijen zou mogen postvatten. En hoefde je niet ver te zoeken naar een potentiële winnaar.

Zeker als je wist dat van de vorige 14 Italiaanse Grands Prix er maar liefst elf zijn gewonnen door de man die vertrok vanaf poleposition. En dus was het eigenlijk alleen maar afwachten wie er deze keer zou domineren: Rosberg of Hamilton. Hoe dan ook is deel 13 in hun titanenduel maar een dun hoofdstuk geworden.

Kregen de miljoenen tv-kijkers over de hele wereld en vooral de tienduizenden tifosi, weliswaar 30 procent minder dan vorig jaar, in Monza dan nog waar voor hun geld? Wellicht net genoeg. Dankzij twee supersterren in spe: Daniel Ricciardo en Valtteri Bottas die, in de subtop, er een demonstratie van maakten.

Ricciardo kleineerde andermaal ploegmaat en viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel. Bottas maakte van zijn kant een barslechte start goed met tal van gewaagde inhaalmanoeuvres. Groot gelijk van werkgever Williams om zijn contract met een jaar te verlengen. Net als dat van ploegmaat Felipe Massa die eindelijk nog eens op het podium kon gaan glunderen.

En dat brengt me naadloos bij de sleutelfiguur in het zogeheten "silly season". De man die willens nillens nog een behoorlijke stoelendans kan veroorzaken: Fernando Alonso (foto). Blijft hij bij Ferrrari of niet?

In zijn verbintenis met de Scuderia zou er namelijk een clausule staan dat hij kan vertrekken wanneer hij op 1 september meer dan 25 WK-punten achterstand heeft op de leider in de stand. En voor Alonso is dat het geval. Zijn aftocht maakte het des te pijnlijker. Zeker in het land waar Ferrari gelijk staat aan godsdienst. Tot dusver had hij dit jaar overal punten gesprokkeld. Nu voor het eerst niet…

Tussendoor nog snel een eervolle vermelding van onze landgenoot Stoffel Vandoorne. Van start tot eindstreep dominant en zo overwinning drie al in de GP2, het laatste trapje voor de F1. Wees er maar zeker van dat dit niet onopgemerkt voorbij is gegaan in de F1-paddock.

En dan, tja, alles over twee vrienden die niet langer vrienden zijn. Na alle poeha en nonsens die er sinds hun clash in Francorchamps verteld of geschreven zijn, steeg de (kunstmatige) spanning nu weer met de minuut. Zeker omdat LH, met één uitzondering, altijd net iets sneller was dan NR. En dat NR openlijk stelde dat "vertrouwen een groot woord is als het over LH gaat".

Maar vooraleer LH zijn eerste poleposition in acht Grand Prixs wist te verzilveren, was NR er al voorbij. Het vreemde was dat NR daarna tot twee keer toe het ideale rempunt miste vóór de eerste chicane en daarna LH nooit meer bedreigde.

Alle complottheorieën die daaruit volgden, waren hoe dan ook lichtjes bij het haar gegrepen. Noem het optimale schadebeperking in de ogen van NR. Maar het kan wel meebepalend zijn. Stel je voor dat die zeven punten die hij nu te grabbel heeft gegooid, hem uiteindelijk tot vicewereldkampioen degraderen.

Morele winnaar in Monza is uiteraard Lewis Hamilton met zijn zesde triomf anno 2014. Dat zijn er al twee meer dan Rosberg. Maar Hamilton heeft ook al twee nulscores meer dan Rosberg. En dat verklaart veel.

Het haantjesgedrag van Hamilton na afloop van de race was dan weer misplaatst. Hij zal wel een reden hebben waarom hij zijn eigen hanenkam vol kroeshaar redelijk angstvallig verstopt onder een gesponsord petje. Maar waarom wachtte hij tot Rosberg uit het zicht was verdwenen om uit zijn eigen cockpit te kruipen? En waarom stond hij constant met zijn rug naar Rosberg in het wachtkamertje net voor de podiumceremonie?

Over die chaotische huldiging van de top drie is trouwens het laatste woord ook nog niet gesproken. Het boegeroep aan het adres van Rosberg stonk dit keer geweldig naar kuddegeest. En de vraagstelling van de Franse ex-F1-rijder Jean Alesi was hoekig maar gedurfd. Als interviewer nam hij daar overigens niet voor het eerst de honneurs waar, maar ik vermoed dat hij dat voor een tijd niet meer zal moeten doen.

Soit. Onder de rijders zal de titelstrijd zich voortaan beperken tot een tweestrijd. Mathematisch kan er nog van alles, maar alleen de grootste optimist rekent er nog op dat iemand anders dan Rosberg of Hamilton wereldkampioen wordt. Verloren moeite, als je het mij vraagt.

Sammy Neyrinck