Vandenbempt: "Narigheid onder de mat geveegd"

Driekwart wedstrijd heeft het geduurd voor de Belgen langszij zijn gekomen. Het was een zenuwslopende wedstrijd, voor iedereen. Vooral omdat de Belgen niet goed in de match zaten.

De eerste helft was een tegenvaller van formaat. Zoals een collega zei: "Een van de allertraagste wedstrijden op dit WK." De Rode Duivels kregen er geen tempo in. De Algerijnen betoonden veel wilskracht, ze hielden het zaakje goed gesloten.

De individuele klasse die dan moet komen bovendrijven - van De Bruyne en Hazard - viel tegen. Ik kan me voorstellen dat er veel nerveus werden. Dat was wel het grote pluspunt van de Belgen: alles bij mekaar bleven ze rustig.

Hier en daar heerste misschien twijfel, teleurstelling ook bij de Rode Duivels, maar ze verloren de hoop niet. En wij ook niet.

Toch heeft het ook in de tweede helft nog lang geduurd. Pas nadat de doelpunten gevallen zijn, gingen ze bevrijder spelen. Dat belooft voor het vervolg.

Na de oefenmatch tegen Tunesië (1-0) kon je het matchverloop voorspellen. Als de Belgen blijven proberen, de snelheid op de flanken blijven benutten, als er ballen in de box komen, dan kan het toch nog goed komen. Opnieuw in de slotfase van de wedstrijd.

De penaltyfout moeten we Jan Vertonghen niet bepaald niet kwalijk nemen, maar hij zag er wel niet goed uit. De Belgische verdediging werd uitgespeeld met een diepe bal op links. Vertonghen reageerde te laat, vertrok te laat en maakte een overbodige overtreding. Niet goed van Vertonghen, maar ook niet meer dan dat. Het zal snel vergeten zijn.

De ommekeer in de tweede helft mogen we onder meer op rekening schrijven van Dries Mertens.

Er moest sneller gevoetbald worden, de backs van Algerije moesten in de problemen gebracht worden. En dat deed Mertens een paar keer op rechts.

Op links kwam Hazard stilaan beter in de wedstrijd. En met Fellaini hadden de Belgen présence in de box. Toen zag je meer doorbraak en diepgang. Zo hebben ze het verschil gemaakt. Wat dat betreft heeft Marc Wilmots goed gewisseld.

Je hebt niet alleen het elftal, maar ook sterke invallers. Zoals Mertens, Fellaini en Origi, na een heel ongelukkige wedstrijd van Lukaku. Die kreeg - in heel ongelukkige omstandigheden - geen bruikbare bal. En ook enkele controles gemist. Dat gaat een beetje aan zijn vertrouwen vreten.

En Januzaj is er ook nog. Wilmots heeft dus nog mogelijkheden om te wisselen. De bank kan het verschil maken. Bij de Rode Duivels is dat nu eens niet zomaar een cliché. Een grote plus voor de bondscoach voor het vervolg van het toernooi.

De overwinning blijft het belangrijkste natuurlijk. Je kan wel mooi willen spelen en je laten zien, maar als je met nul punten na een openingswedstrijd tegen Algerije blijft zitten, gaan de poppen toch aan het dansen.

Algerije was een wedstrijd die de Belgen moesten winnen. De verwachtingen waren hooggespannen, iedereen had maanden naar het WK toegeleefd.

Als je dan niet kan winnen van Algerije, krijg je meteen het volk over je heen. Dan kunnen ze het plots niet. Al dat soort narigheid hebben ze met die 2-1 onder de mat geveegd.

Dat het zoveel beter kan, dat hebben ze al getoond in de kwalificatiewedstrijden, dat weten we. Door deze overwinning valt er een pak druk van de schouders.

Ze stonden een beetje te daveren op hun benen had ik de indruk, zelfs jongens als Kompany. Dat hebben ze nu meegemaakt. Nu hebben ze een WK-wedstrijd gespeeld. Nu weten ze wat er op je afkomt. Die ervaring moeten ze meenemen naar de volgende wedstrijd. En dat doe je makkelijker met drie punten op zak.

Peter Vandenbempt