Peter Vandenbempt over Luzon: "Wat was dat?"

De hoge verwachtingen maandagmiddag in Club-Standard (0-0) zijn helemaal niet ingelost. Of eigenlijk helemaal wel. Ik heb gezien wat ik ondertussen verwacht van cruciale duels in Play-off I: veel inzet, veel strijd, veel intensiteit, veel nervositeit en weinig goed voetbal. Uiteraard ook geklaag over de scheidsrechters.

Club Brugge verdiende gisteren te winnen, omdat het een kwartier echt goed heeft gevoetbald. Het begin was prima, met veel doelpogingen. Nadien volgde snel het verval in de kwaliteit van het spel.

Club moest blij zijn dat Gumienny - het schijnt onze nummer 1 te zijn - de duidelijkste penaltyfout van de namiddag niet zag. Een hele prestatie.

Michel Preud'homme vatte het na de wedstrijd perfect samen: beter kan zijn ploeg niet op dit moment tegen topclubs. Een eerlijke conclusie, zeker als de tank van Odjidja snel leeg is. Lestienne blijft maar worstelen met zichzelf. Vazquez is niet fit.

Dan mis je dat klein beetje genialiteit om dat ene doelpunt te scoren. Zo kon Standard, met voor de rust een zeer onzekere defensie, gewoon de nul houden.

Voor Anderlecht werd de rode loper uitgerold, maar paars-wit is tegen een nederlaag aangelopen. En Genk heeft die overwinning niet gestolen. Het had er voorbeeldig hard voor geknokt.

Anderlecht heeft zichzelf in de voet geschoten, niet voor het eerst. Toch vond ik dat paars-wit zijn beste uitwedstrijd van het seizoen speelde. Eindelijk nam het de match in handen, speelde het dominant en zette het hoog druk.

Anderlecht had genoeg kansen om te winnen, tot een strafschop toe. Gemist door Mitrovic. Dat wordt wat veel een spits van 5 miljoen: tegen Olympiakos in de Champions League, tegen Westerlo in de beker en nu misschien wel de misser in de strijd om de titel.

Met Besnik Hasi staat Anderlecht beter. Het team voetbalt niet slecht, toont collectiviteit, spirit en inzet, maar nu kan Anderlecht niet meer scoren.

In drie van de vijf wedstrijden van Play-off I heeft Anderlecht geen doelpunt gemaakt. Dan geraak je niet ver. Ik neem aan dat Europees voetbal toch een doel is.

En nog een belangrijke vaststelling: Anderlecht leed al zijn elfde competitienederlaag van het seizoen. En niemand kijkt daar nog van op.

Er is een gewenning ontstaan, ook bij Anderlecht zelf. De zegecultuur terugvinden wordt voor volgend seizoen dé opdracht in Anderlecht.

We zijn nu halfweg de play-offs en die zijn spannend. Heeft iemand dat al een keer gezegd?

Geen enkele ploeg slaagt erin om echt indruk te maken. Zulte Waregem nog het meest, maar dan niet in zijn laatste twee matchen.

Standard staat nog steeds op kop, ondanks 9 verliespunten op 15. De leider heeft nog maar een keer gewonnen in Play-off I. Club Brugge telt 8 verliespunten. Dat vind ik te veel.

De kwaliteit en de amusementswaarde in de echt cruciale duels, zoals Club Brugge-Standard of Anderlecht-Zulte Waregem, is te matig. Er zijn zeker aantrekkelijke wedstrijden gespeeld, zoals Genk-Anderlecht en Lokeren-Zulte Waregem.

Opvallend, helaas niet nieuw: niet iedereen kan met de wurgende stress om van Play-off I.

De scheidsrechters halen niet het vereiste niveau. Veel spelers ook niet, maar dat is dan voor de trainers minder een probleem dan de scheidsrechters.

Trainers vallen om de haverklap uit hun rol. Heb je die beelden van Luzon tegen Jørgensen gezien? Wat was dat? En het interview voor de camera van Telenet na de wedstrijd, dat was schuim op de bek. Ik vind dat niet gezond meer.

Samengevat: het is spannend, het is amusant, het is onvoorspelbaar. Ik vind deze periode dus heel boeiend, maar of ons voetbal een goeie beurt maakt, dat weet ik niet.

Peter Vandenbempt