"Formule 1 hoort baanbrekend te zijn"

Waar heb ik dit nog al eens gezien? Eén rijder die bijna freewheelend naar een zwart-wit geblokte vlag stuurt en zo een redelijk voorspelbare wedstrijd wint. Inderdaad, meer dan één keer. En vaak nog niet zo lang geleden.

Oké, deze Grote Prijs van Maleisië was zeker geen spektakelstuk, maar Formule 1 anno 2014 zit nog boordevol groeipijnen en kinderziektes. Wist je dat elke bolide 13.500 (vooral nieuwe) onderdelen telt? Dan is het niet verwonderlijk dat na een dozijn testdagen en twee volledige GP’s nog niet iedereen erin geslaagd is om alles al volledig op toerental te krijgen.

Het lijkt zelfs of iedereen nog wat met de handrem op racet of gewoon niet beter kan. Uit het kamp Sauber-Ferrari volgde de uitspraak van het weekend: "Das Auto ist eigentlich unfahrbar!" Daar hoeft geen vrije vertaling bij.

Verwacht het onverwachte. Hou dat als liefhebber van deze autosport vooral nog lang in het achterhoofd. En, ja, dat flink gedempte geluid zal er ook nog wel een tijd in rondspoken. In 2013 schreeuwde één laagvlieger nog 147 decibel bij elkaar. Nu is het maar 96 db meer.

Ene Sebastian Vettel houdt het intussen bij de volgende politiek incorrecte mening: onze fans kijken niet om gierende banden te horen. We zijn hier om te racen, niet voor een slipcursus. Met andere woorden: F1 hoort wereldschokkend te zijn. Aldus de wereldsportman van het jaar die daarvoor raspaarden als Usain Bolt en Cristiano Ronaldo achter zich liet.

Wat is er na nog maar twee races nu al duidelijk? Dat Mercedes als renstal en als leverancier van krachtbronnen zeker nog een tijd zal domineren.

Zeven auto's in de top tien in de extreem vochtige oven van Maleisië werden aangedreven door de beste en meest betrouwbare hybridemotor van het moment. En helemaal bovenaan de tabellen: de twee zilverpijlen van Mercedes met vlag en wimpel.

Laat ze vandaag op alle andere omlopen rondrazen en ze zullen bijna altijd zegevieren.

Maar dat Red Bull Racing plots weer in de achteruitkijkspiegels zit, is een understatement. Anderhalve maand geleden was de RB 10 op de laatste officiële testdag nog vier volle seconden trager dan de F1 W05. Op een kletsnat International Circuit van Sepang kwam Sebastian Vettel maar vijf honderdsten van een seconde te kort op polesitter Hamilton.

De rode stieren zijn dus in aantocht. Alleen is het afwachten hoe ze zullen reageren wanneer de diskwalificatie van Daniel Ricciardo in de GP van Australië niet wordt herroepen. Zonder twijfel was hij ook nu weer de grootste pechvogel. Met eerst die veel te lange bandenwissel gevolgd door een kapotte voorvleugel en een vrijwillige exit.

Ik zie Ricciardo nog altijd vier jaar geleden geheel toevallig als toerist naast mij plaatsnemen in het immense Melbourne Cricket Ground waar een nieuw seizoen Australian Football of kortweg Footy op gang werd getrapt.

Achter zijn eeuwige glimlach, later ondersteund door een stevige beugel, schuilde toen al een vechter. Dat heeft hij intussen ook al meermaals bewezen. Deze man zal zijn ploegmaat Seb’ zeker nog "Paroli bieten", zoals het zoveel mooier in het Italiaans/Duits klinkt.

En wat te zeggen over de winnaar Lewis Hamilton die voor het eerst in acht jaar triomfeerde in Maleisië?

Met een recordaantal van 33 heeft hij nu ook evenveel polepositions achter zijn naam als zijn betreurde, legendarische landgenoot Jim Clark. Zijn eigen lapsus tussen James Hunt en Jim Clark toont aan hoe relatief dit soort statistieken is voor iemand als Hamilton. En vooral het zoveelste bewijs dat de man in kwestie weer goed in zijn vel zit nadat hij vorig jaar al lichtjes herboren was bij Mercedes.

Zijn wat langere afrokrullen verstopt hij voortaan steevast netjes onder zijn appelblauwzeegroene baseballcap of onder zijn witte bivakmuts en dito helm. Maar zijn blingbling mag gezien worden. Is het u ook opgevallen dat er twee diamantjes het hele weekend op zijn oorlellen zijn gebleven? Zelfs tijdens de race.

Een veel kleiner detail is dat hij samen met goede vriend Nico Rosberg Mercedes de eerste 1-2 bezorgde sinds 11 september 1955 na de Gran Premio d’Italia in Monza.

Hamilton heeft vooral een missie. De eerste zwarte rijder in de F1 wil weer wereldkampioen worden. Maar dan liefst met wat meer tegenstand. Want behalve tijdens de doorregende kwalificaties en in de eerste rondjes na de start was het nooit echt spannend.

Het klopt ook dat er behalve de onduidelijke pikorde bij Williams-Mercedes onderweg weinig rivaliteit was. En het klopt dus dat er tot eind november nog veel van hetzelfde kan komen. Die vrees is volledig gegrond, maar laat toch nog even het voordeel aan de twijfel.

Zeker bij een mechanische sport die nooit lang op zijn lauweren rust. Nog even geduld dus. Dat is toch de schoonste deugd van allemaal, niet?

Sammy Neyrinck