"Vd.Brom schreef geen onvergetelijke pagina in grote geschiedenis"

Negen keer verliezen in 29 wedstrijden, dan leg je geen goeie cijfers voor. Een nederlaag meer of minder wilde de Anderlecht-top Van den Brom nog wel vergeven, omdat ze wisten dat hij niet met dezelfde kwaliteit kon werken als vorig seizoen, maar als de mot in de selectie zit en je die niet meer scherp krijgt, moet het wel ophouden.

Van den Brom is best een goeie peoplemanager die heel dicht bij zijn spelers staat en vanuit zijn buik coacht, wat spelers graag hebben.

Maar als er geen resultaten zijn en er vooral erbarmelijk gespeeld wordt met nederlagen in Mechelen, Lier en Leuven - toch geen hoogvliegers - erbovenop, vraag je je als directie af wat dat in PO I gaat worden.

Oké, Anderlecht mag dan niet meer geloven in de titel, er staat toch nog wat op het spel in PO I. Als je bang bent om daarin om de haverklap te verliezen, moet je ingrijpen.

Ik moet zeggen: het is een beetje hetzelfde verhaal als bij Genk. Spelers noch bestuur wilden het ontslag van een toffe peer, want dat was Van den Brom wel, maar de ondergrens is bereikt. Alles is geprobeerd.

Of Van den Brom een onvergetelijke indruk gemaakt heeft in zijn bijna twee jaar? Ik vind van niet. Zijn eerste maanden waren absoluut verfrissend. Zijn boodschap kwam goed over, zijn communicatie was direct en de spelers pikten het op.

Ook liet Van den Brom jongeren als Praet en Bruno doorbreken. Anderlecht won veel dat eerste halfjaar, maar eigenlijk begon het na Nieuwjaar 2013 al stroef te lopen en in PO I liep het helemaal niet goed.

Met 15 op 30 kwam Anderlecht met de schrik vrij en werd het kampioen, maar die titel heeft veel verdoezeld. Van den Brom kreeg zijn ploeg niet meer aan het voetballen en het team vertoonde meer downs dan ups.

Aan de vele wissels in zijn opstelling kreeg je kop noch staart, met als dieptepunt de 2-0 op Lierse. Toen fronste iedereen, ook de gelovigen binnen de club, de wenkbrauwen.

Ja, Anderlecht was kampioen en ja, het speelde Champions League, maar Van den Brom heeft volgens mij toch geen onvergetelijke pagina geschreven in de grote geschiedenis van paars-wit.

Besnik Hasi krijgt nu de touwtjes in handen en dat vind ik heel gewaagd. Zowel voor Hasi als voor Anderlecht. Hasi wordt een grote carrière toegedicht als trainer, maar hij moet in heel korte tijd zijn waarde bewijzen met een groep die hij door en door kent.

Van een schokeffect is dus geen sprake, want er is geen nieuwe baas. Tenzij Hasi de selectie plots met harde hand zou gaan leiden.

Wat als Anderlecht geen Europees ticket haalt: wordt Hasi daar dan op afgerekend? Het is een gok voor Hasi, zeker ook als je weet dat hij zijn trainersloopbaan enkele maanden geleden in alle luwte kon opstarten bij KV Mechelen.

Anderlecht schuift Hasi de verantwoordelijkheid in heel moeilijke omstandigheden toe. Als het slecht afloopt, moet het een nieuwe T1 zoeken en zijn ze een goeie coach kwijt. Dat is ook een risico.

Aan de andere kant van de taalgrens zullen ze tevreden zijn. Daar hadden ze van Van den Brom al langer een karikatuur gemaakt en zeiden en schreven ze dat Hasi de baas was. Het klopt wel dat Hasi heel dikwijls aanwijzingen gaf tijdens de wedstrijd, meer dan andere assistenten dat doen. Hasi eet en drinkt voetbal en kan in veel talen communiceren. Het wordt heel interessant om dit verhaal te volgen.