"BMW of Ferrari hebben geen bobsleekennis"

Spanky heeft zo'n 42.000 euro gekost. De bobslee van de toplanden kost zo'n 70.000 euro. De toplanden krijgen onder meer hulp van autoconstructeurs BMW, Ferrari en McLaren, met windtunneltesten voor een optimale aerodynamica en andere snufjes uit de Formule 1.

"Voor zulke tests hadden wij geen geld", zegt Janis Skrastins, de Let die de Belgische bobslee bouwde, in Het Nieuwsblad. "Je kunt het ontwerpen van een bobslee niet vergelijken met het ontwerpen van een Formule 1-auto."

"BMW heeft er veel research en geld tegenaan gegooid. Maar ik zit al 35 jaar in het bobsleeën. Ik heb heel wat kennis, ervaring en informatie. Ik ken de sport vanbinnen en vanbuiten, zodat ik ook een goede slee kan bouwen."

"Die autoconstructeurs hebben fantastische ingenieurs en heel wat hightech. Maar ze hebben niet genoeg kennis van wat bobslee is. Het is belangrijker om te weten hoe elk boutje en elk schroefje werkt en wat voor invloed ze hebben. Spanky is geen spaceshuttle hoor, maar een simpele machine."

"Er zijn kleine dingetjes die moeten passen. En natuurlijk speelt aerodynamica een rol. Kijk maar eens naar de vormen van de verschillende sleeën. De ene vorm is de andere niet, dus gelden er andere aerodynamische wetten. Ook vanbinnen is er een verschil. Spanky is op maat gemaakt van Elfje en Hanna. Zet de beste pilote van de wereld hierin en het werkt misschien niet."

België heeft de knowhow van Janis Skrastins, maar als de Canadezen het goed doen in Sotsji, is dat onder meer te danken aan een Belg. Race-ingenieur Jorge Segers, ook gepokt en gemazeld in de autosportwereld, is data-analist bij het Canadese team.

"Toen ik begon, dacht ik dat zo'n bobslee een polyester ding was met ijzers onder. Maar er zit toch veel techniek achter. Ze heeft een ophanging en is afgeveerd met rubbers. Met de hardheid daarvan kan gespeeld worden om de slee in balans te krijgen", legt Segers uit in Het Belang van Limburg.

"De constructie bestaat uit een voorste en achterste deel, die ten opzichte van elkaar roteren. Ook die beweging wordt op verschillende manieren geveerd. Afhankelijk van de piste en de temperatuur van het ijs wordt gespeeld met de vorm van de ijzers."

Wat doet Segers dan precies? "De Canadezen hebben in Calgary een indoor startbaan waar op ijs met een wedstrijdslee getraind wordt. Ik installeerde daar een systeem met sensoren op de push-bars om de krachten te meten."

"Hard duwen en lopen is belangrijk, maar dat is niet het enige. Ook de synchronisatie tussen de atleten moet goed zijn. Als er eentje vroeger begint te duwen, gaat kracht verloren. En ook de hoek waaronder ze duwen, moet juist zijn."

"We bestuderen ook het voetenwerk en berekenen hoeveel passen je moet lopen: als je geen acceleratie meer toevoegt aan de slee, moet je instappen."

Jorge Segers had nog geen contact met de Belgian Bullets, maar hij heeft wel bewondering voor Elfje Willemsen en Hanna Mariën. "Als je de starttijd niet in beschouwing neemt, zijn ze het snelst. Dat zit deels in de slee, maar Elfje Willemsen kan ook echt wel een stukje sturen", weet Segers.