"Op handen en knieën, maar verdiend kampioen"

Ik denk dat de supporters van Anderlecht 90 minuten op het puntje van hun stoel zullen gezeten hebben en ongelooflijk afgezien hebben. Anderlecht-Zulte Waregem was een match naar het beeld van deze play-offs en die van Anderlecht ook: spannend en intens, maar al bij al met te weinig kwaliteit.

Anderlecht stond stijf van de stress. Die sloeg toe na een kwartiertje en daarna was het wroeten tot het einde. Zulte Waregem ging beter voetballen en heeft Anderlecht de stuipen op het lijf gejaagd en een hele mooie goal gemaakt.

Er wordt vaak gezegd dat Anderlecht het gewend is om deze "do or die"-matchen te spelen, maar dat was er niet aan te zien. Het grote geluk was de snelle gelijkmaker, het kampioenengeluk met een afgeweken vrijschop.

Ik vind wel dat Anderlecht de verdiend kampioen is, een onverdiende bestaat niet over een heel seizoen. Het heeft al sinds oktober de last van de koppositie gedragen.

En omdat het al te lang geleden is, moet je er wel voor in je geheugen graven, maar in het najaar speelde een dominant Anderlecht wel heel goed met snelle en verzorgde combinaties.

Voorzitter Roger Vanden Stock sprak over "het beste voetbal in 20 jaar". Dat was wel een redelijke overdrijving, maar toch. Met Praet en Bruno excelleerden toen wel twee jongeren en Anderlecht stak er met kop en schouders bovenuit.

Maar vanaf Nieuwjaar was het minder. Het begon met het gedoe rond Biglia en Mbokani. De frisheid was weg, en die kwam zelden terug. De vedetten hadden te weinig momenten.

Anderlecht kon geen toppers meer winnen en er was een recordaantal rode kaarten en schorsingen en vooral het hilarische strafschoppenverhaal met tien missers zullen we ons nog lang herinneren.

Als je dat optelt, zie je dat Anderlecht op handen en knieën over de streep is gekropen. De glans die zo'n titel met zich meebrengt, moet je dus vooral voor Nieuwjaar zoeken. Het is dus verdiend kampioen, maar het mocht allemaal wat meer zijn.

Zulte Waregem is een hele mooie tweede. Ik heb me de ogen uitgekeken bij dat geweldige feest in Waregem, zo veel volk op de markt bij uiteindelijk een verliezer.

Iedereen daar beseft wel dat het een uniek seizoen was, waar de hele Waregem-familie trots op mag zijn. Maar ik vind het toch een gemiste kans, want je mag Zulte Waregem niet elk jaar in de titelstrijd verwachten.

Voor grote talenten als Hazard en Malanda komen er normaal wel nog kansen in de toekomst. Maar met alle respect voor spelers als D'Haene, Colpaert, De fauw en misschien zelfs Berrier of Leye was dit mogelijk hun enige kans op een titel.

Maar toch felicitaties voor Zulte Waregem en coach Francky Dury. Hij heeft een hele sterke ploeg gebouwd, met een combinatie van plichtsbewuste spelers en speelse jongeren.

We zaten al een hele poos te wachten tot Zulte Waregem zou breken, maar ze keerden elke keer terug. De veerkracht was er en Zulte Waregem heeft de harten van het volk veroverd. Het moeilijkste komt nu, het moet proberen de ploeg bij elkaar te houden, jongeren moeten bevestigen en ze moeten omgaan met de hogere verwachtingen, want ze zijn tenslotte toch vicekampioen.