"Beerschot kan voorbeeld nemen aan KV Mechelen"

Toen ik in augustus 2011 bij Beerschot begon te werken, had Patrick Vanoppen de club een half jaar in handen.

In die periode waren er al berichten over licentieproblemen, dat was niet prettig om lezen. Bovendien had hij de club overgenomen op een moment dat Beerschot het sportief heel slecht deed.

Ook de financiële situatie was toen al moeilijk, omdat Vanoppen schulden moest wegwerken uit het verleden. Hij noemde dat zelf "lijken in de kast", omdat hij weinig tijd had gehad om de club goed door te lichten.

De overname was heel snel gebeurd. Misschien té snel, achteraf bekeken.

Patrick Vanoppen heeft de club weer kleur gegeven. De supporters waren heel enthousiast toen hij aan het roer kwam, zeker na de grijze laatste jaren van Germinal Beerschot.

Hij overtuigde hen door in berenpak naar het Stadhuis te gaan en een nieuw logo voor te stellen, dat heel sterk leek op het oude Beerschot-logo.

Ook het oude stamnummer 13 kwam opnieuw ter sprake. Voor de supporters was hij op dat moment de Messias, bijna iedereen stapte mee in zijn verhaal.

Hij is ook iemand met charisma: heel dynamisch en met veel overtuigingskracht. Er hing een positieve vibe rond het nieuwe Beerschot. Maar zoals dat wel vaker gaat met een messias wordt die achteraf weggehoond. Zo zwart/wit is het natuurlijk nooit. Wat je wel kan zeggen: in 2011 was Vanoppen de oplossing, nu is hij het probleem.

Toch was de toestand ook vorig seizoen allesbehalve rooskleurig. Herinner u het transferverbod in de winter 2012, toen de club haar beste speler, Gary Kagelmacher, moest verkopen om de licentie voor dit seizoen te kunnen halen. Sportief eindigde Beerschot, na een rustig seizoen, in de middenmoot. Maar toen wilde men meer en was er weer te weinig geduld.

In het stadion en op het supportersforum op internet werd Vanoppen in bescherming genomen.

Al wie iets negatiefs over hem zei of postte, werd onmiddellijk van antwoord gediend. Alles zou in orde komen, zei Vanoppen altijd, en de supporters vertrouwden hem blindelings. Financieel was er geen vuiltje meer aan de lucht, zo leek. Tot twee maanden geleden.

Nu is de sfeer aan het keren. Tot voor kort geloofden de supporters alles wat er werd gezegd, nu beginnen ze alles te wantrouwen. Ze zijn radeloos.

De teneur is echt negatief en pessimistisch. Vergeet niet dat velen onder hen het al eens meemaakten eind jaren negentig, toen de club eerst naar derde zakte en daarna helemaal verdween.

Een fusie tussen Antwerp en Beerschot is voor mij geen optie. Het water tussen de twee clubs is daarvoor veel te diep.

En Antwerpen is de enige stad waar twee eersteklasseclubs in theorie moet kunnen. Mij maak je trouwens niet wijs dat je van twee slecht geleide clubs één goed geleide club maakt. Ik vrees dat je dan één héél slecht geleide club maakt. Ik zeg altijd: fusie leidt tot illusie, ruzie en desillusie, in die volgorde.

De vergelijking wordt vaak gemaakt met RC Genk. Ook Winterslag en Waterschei waren vroeger rivalen, maar dat was toch minder scherp dan in Antwerpen. Ook tussen de supporters.

Bovendien: wie gaat die club leiden? Moet dat een neutraal iemand zijn? En kan die de twee supportersclans achter de club scharen? Ik geloof daar niet in. Ik vind ook niet dat de stad Antwerpen moet tussenbeide komen. Antwerp en Beerschot moeten dat zelf maar oplossen.

Hoe moet het dan wel verder? Het KV Mechelen-scenario van tien jaar geleden is zeker een optie.

Waarbij de voorwaarde wel moet zijn dat de supporters ruime inspraak krijgen en je vanuit derde klasse gestaag bouwt aan een stabiele club, die op termijn weer in eerste kan spelen.

Beerschot kan een voorbeeld nemen aan KV Mechelen.

Frank Van Laeken