Marc Willems: "One team, one family"

Het is een bizarre competitie geworden, ook eentje die niet onmiddellijk uitblonk qua kwaliteit. Maar laat me duidelijk zijn: dit doet absoluut geen afbreuk aan de verdienste van Roeselare. De West-Vlamingen zijn de oververdiende kampioen.

Coach Emile Rousseaux, de schrik van de klankman tijdens live-uitzendingen – deze knipoog wordt mij hopelijk vergeven –, heeft van het "nieuwe" Roeselare snel een geoliede machine gemaakt.

Daarenboven zijn enkele transfers absolute meevallers geworden. De Finse spelverdeler Tervaportti kon mij meer dan bekoren. Eindelijk heeft Roeselare een opvolger voor Frank Depestele.

Stijn Dejonckheere is niet alleen een prima libero, maar zorgt mee voor de sfeer op het veld, zéér belangrijk. Pieter Coolman heeft als middenman een geweldige evolutie doorgemaakt. Wat hij zaterdag weer liet zien was klasse.

En dat de jonge Tomas Rousseaux (zoon van) op zijn 19de een vaste stek in de ploeg heeft weten te verwerven is zeker niet alleen te danken aan het feit dat zijn vader het team samenstelt.

En dan is er natuurlijk nog Hendrik Tuerlinckx. De Brabander speelde ongetwijfeld het beste seizoen van zijn carrière en wordt vanavond (tenzij "kenners" er anders over beslissen) verkozen tot “volleyballer van het jaar”.

Extra-sportief heeft Roeselare een soort “community”-gevoel rond de club gecreëerd: “One team, one family”. Roeselare was dit jaar ongetwijfeld ook de kampioen van de club-websites, de sociale netwerken… Waarop wachten de anderen om dit voorbeeld te volgen ?

Maaseik ? Tja, niet goed genoeg op het moment dat het er toe deed. Mooie Champions League-campagne, maar tijdens de play-offs zagen we nooit het "goede" Maaseik.

Te veel spelers die niet hun topniveau haalden (met de gedachten al bij een buitenlandse transfer?), te weinig vechtlust, te wisselvallig…

Illustratief vond ik afgelopen zaterdag het beeld van een hoofdschuddende Jelte Maan na een mindere pass van de spelverdeler. Vorig jaar was Maan de man die vooropging in de strijd, dat heb ik nu gemist.

Vermoedelijk volgt nu een grote lenteschoonmaak aan de Maaskant. Wie de eergierige club een beetje kent, weet dat Maaseik al volop bezig is de revanche van volgend jaar voor te bereiden.

En de rest? Wel, we hebben de spannendste play-offs sinds mensenheugenis meegemaakt. Tot de laatste speeldag leek Menen de finale te kunnen halen.

Ongetwijfeld waren ze na het ultieme verlies in Maaseik ontgoocheld, maar finale spelen en volgend jaar Champions League? Geen cadeau voor een club die voor de belangrijkste Europese beker moet uitwijken naar een andere (te huren) zaal.

Kijk maar naar wat met Asse-Lennik gebeurd is. De Brabanders hebben hun twee opeenvolgende CL-campagnes niet verteerd.

Het blijft voor mij toch enigszins onbegrijpelijk dat Asse-Lennik, dat probeerde de derde hond in het kegelspel te worden, op het moment dat dit effectief lukte organisatorisch en logistiek niet klaar bleek te zijn voor de grote stap richting Europa.

Dit jaar was het soms schrijnend en als ik zie wat sportief van Asse-Lennik overblijft, vrees ik het ergste voor volgend seizoen.

Puurs mag dan weer terugblikken op een meer dan geslaagd seizoen, benieuwd wat gewezen bondscoach Claudio Gewehr daar volgend seizoen weet klaar te spelen.

Guibertin en Waremme lijken blijvers in de Liga, afscheid nemen doen we van PNV Waasland (dat wilden ze vorig jaar al) én van Herk-de-Stad. Benieuwd of men twee ploegen bereid zal vinden om hun plaats in te nemen.

De competitie is wat sneller afgelopen dan gedacht, gelukkig wacht ons nog een mooie (na)zomer dankzij de nationale ploegen met als apotheose het EK. Go Belgium!

Marc Willems