Zo vieren atleten: olympische vreugdetaferelen

Sommige atleten laten zich graag leiden door de ingeving van het moment. Ze springen in het water, kussen het podium of huppelen over de horden die worden klaargezet voor een volgende reeks. Het levert vaak unieke beelden op.

Atleten met ritme in hun lichaam laten zich wel eens verleiden tot een ingestudeerd dansje. Serena Williams zette op die manier Wimbledon op stelten. Kemboi wist het atletiekstadion helemaal in te pakken. 

Het Chinese basketbalteam heeft dan weer een heel bijzonder dansritueel voor elke wedstrijd. Desondanks waren de Chinezen niet opgewassen tegen de Verenigde Staten.

De Italiaanse wildwaterkajakker Daniele Molmenti toonde ons een staaltje Iltaliaans temperament. Toen hij met zijn kajak over de finish kwam, ging hij door het dolle heen. Op het podium beet hij zijn tanden stuk op zijn gouden medaille.

De huiler kan tijdens de ceremonie zijn tranen niet bedwingen, wanneer hij zijn volkslied hoort weerklinken. Al barsten sommigen al in tranen uit nog voor ze op het hoogste schavotje worden geroepen.

Meest opvallend waren Felix Sanchez en Alan Campbell. Sanchez huilde onophoudelijk tijdens de medailleceremonie. De Britse roeier Alan Campbell was zo gelukkig met zijn bronzen medaille in de skiff dat hij niet kon stoppen met huilen.

Sommige atleten willen tonen hoe krachtig en machtig ze zijn. Het lijkt wel of ze de Hulk zijn. In het wielrennen ging Peter Sagan hen al voor. 

Vaak geïmiteerd. Toch kan er maar eentje de echte zijn. Een pijl strak naar de hemel gericht. Alleen Usain Bolt voert de "Lightning Bolt" (bliksemschicht) uit zoals hij bedoeld is.