"Was blij dat ik weg was uit Oekraïne"

"Ik was onder de indruk van de reportages in Terzake en Vranckx", zegt Van den Spiegel. "Het blijft choquerend, maar tegelijkertijd waren het herkenbare zaken."

"Ik heb zowel in Polen als Oekraïne gespeeld. Zo extreem als in de reportages heb ik het niet meegemaakt, maar ik kan er mij wel iets bij voorstellen."

"In Oekraïne heb ik de moeilijkste maanden van mijn carrière gekend. We werden er amper betaald en de levensomstandigheden waren er niet fantastisch. Het is alsof je terug in het communisme van de jaren tachtig belandt."

"Het racisme bij onze wedstrijden viel best mee. Ik speelde ook maar bij een kleine club, met een niet zo grote aanhang. Het is vooral in het dagelijkse leven dat het racisme naar boven kwam."

"Ik had een Nigeriaanse ploegmaat, die een blanke vrouw had. De vrouw moest er niet aan denken om met haar twee zwarte kindjes op straat te komen, want dat zou verkeerd aflopen."

"Er was een speler van ons die naar een ander team in Oekraïne wou vertrekken", vertelt Van den Spiegel. "Onze club liet hem niet gaan en toen stuurde die andere club een knokploeg om hem en zijn vrouw te ontzetten uit zijn appartement."

"In Polen woonde ik in Gdansk en dat is echt wel een moderne, westerse stad. Daar heb ik weinig van die zaken gemerkt. In Oekraïne zat ik in Marioepol, een grauwe industriestad. In vergelijking met die stad zijn Kiev en Donjetsk best wel leefbaar."