Het Nederlandse succes verklaard: "Goeie faciliteiten, veel geld en keuzes maken"

Voor Nederland was Sydney 2000 met 25 medailles (waarvan 12 gouden) tot nu toe dé referentie, maar in Tokio sloeg Oranje met 36 medailles een nieuwe mijlpaal. Het eindigt in de medaillestand op de 7e plaats, de hoogste positie ooit.

"We hebben het gewoon ongelooflijk goed gedaan", zegt Erben Wennemars, zelf ooit medaillewinnaar op de Winterspelen. "Vooral onze oogst in de atletiek (8 medailles, waarvan 2 keer goud voor Sifan Hassan) is ongekend." 

Maar wat is dan het geheim van dit succes?

"Om te beginnen hebben we goeie faciliteiten. Die hadden we vroeger niet. Heel veel Nederlandse sporters trainen op Papendal (het nationale trainingscentrum)."

"De nieuwe hoofdcoach atletiek, Charles van Commenée, heeft ervoor gezorgd dat iedereen naar Papendal is verhuisd om daar veel samen te trainen."

Want dat is volgens Wennemars belangrijk in het succesrecept. "Je hebt grote aantallen nodig. Alleen kun je het niet. Je moet je laten omringen door een trainingsgroep, niet alleen voor dat uurtje op de baan maar ook voor de tijd ernaast."

Naast een nationaal trainingscentrum, waar heel veel sporters in groep kunnen trainen, is ook geld een belangrijke factor. "Afgelopen jaren is er heel veel geld in topsport gestoken. We zijn medailles belangrijk gaan vinden en daar is het hele beleid op afgestemd."

"De vraag is of die medailles ook effectief belangrijk zijn. We hebben nu inderdaad meer medailles, maar zijn er ook meer mensen gaan sporten?"

Samen met het geld zijn er ook radicale keuzes gemaakt. "Er is voor bepaalde sporten gekozen, waar er kansen zijn op medailles. Een goed voorbeeld is het BMX. Daar is vanaf nul een programma opgezet, omdat we dachten dat daar in de toekomst medailles te rapen zouden vallen. En nu hebben we goud  met Niek Kimmann. Fantastisch!"

"Het zijn soms wel heel harde keuzes geweest. Sommige sporten hebben daar profijt van, maar er is ook veel kritiek geweest. In sommige programma's is geen geld meer geïnvesteerd, omdat we daar geen kans op medailles hadden."

Erben Wennemars heeft ook de Belgische prestaties in Tokio gevolgd en zag daarin een opvallende rode draad. "Er waren heel veel clashes met Nederland."

"In de zevenkamp wint Thiam goud. Fantastisch! Maar wij winnen zilver en brons. In het paardrijden pakken jullie brons, terwijl wij 4e worden."

"In het turnen halen jullie goud met Derwael, terwijl wij in Rio Sanne Wevers hadden (op de balk, red). Dat vonden wij toen héél bijzonder. Ook daar is er dus een verwantschap."

"En dan is er nog het goud voor de hockeymannen. Hockey is toch een beetje dé sport in Nederland. Bij al die medailles van jullie zaten wij er ook een beetje bij."

België 7 medailles, Nederland 36 stuks en de Verenigde Staten zelfs 113. Het is allemaal mooi, maar wat levert het eigenlijk op? Wat zal er van overblijven?

"Het zijn inderdaad veel medailles, maar uiteindelijk blijven de mooiste verhalen over", denkt Wennemars.

"Zoals het goud van Kimmann. Dat is mooi, maar het is nog mooier als je er het  verhaal van die botsing met die official erbij neemt. Na die crash was hij niet kwaad op die man, maar was hij vooral bekommerd om zijn welzijn. Dat zijn dingen die bijblijven."

"Uiteindelijk zullen sommige medailles, als we terug zijn in Nederland, heel veel waard blijken en zullen we van veel andere medaillewinnaars nooit meer iets horen."