"Belgian Cats verliezen door eigen fouten, maar ze mogen wel trots zijn"

Na de uitschakeling van de Belgian Cats overheerste ook bij Dennis Xhaët de ontgoocheling. "Je gunt die ploeg zó hard dat ze doorgaan. Tegen Japan speelden ze hun beste match van het toernooi en dan verliezen ze met één punt", zucht Xhaët in onze podcast De Tribune.

"Ik ben er niet goed van, vooral ook omdat ze verliezen door hun eigen fouten. Dat is heel erg om te zeggen en ik wil ook niet te kritisch zijn, maar het is gewoon een gigantische gemiste kans. Daarom doet het ook zoveel pijn. België had die match altijd moeten winnen."

Waar liep het dan mis? "Om te beginnen vond ik de keuze om met Meesseman én Linskens te starten heel vreemd. Raman is beweeglijker dan Linskens en dat heb je nodig tegen een ploeg waarvan je weet dat ze heel snel is en veel driepuntkracht heeft. Linskens heeft daarna ook niet meer gespeeld. Dat heeft de bondscoach wel goed aangepast."

"België liet ook te veel open shots toe. Bij bepaalde speelsters moet je als verdediger gewoon bij blijven. Misschien werd er te veel vastgehouden aan het defensieve wedstrijdplan, maar bij sommige speelsters moet je gewoon weten dat je bij hen niet mag afzakken in verdediging."

"In de laatste minuten van de match had je in verdediging dan ook nog die domme onsportieve fout van Vanloo en Kim Mestdagh die bij die Japanse driepunter voorbij Hayashi sprong. Ze had gewoon haar voeten op de grond moeten houden, dan had ze het Hayashi veel moeilijker gemaakt."

Ook bij de laatste Belgische aanval fronste Xhaët de wenkbrauwen. "Na een time-out mag je als coach beslissen om de bal in te geven op de eigen helft. Ik vind het vreemd dat Mestdagh daar niet voor koos, want de Cats hadden het heel moeilijk met die fullcourt-verdediging van Japan. Waarom dan niet ingeven aan de middenlijn?"

Toch had België in de slotseconden nog kunnen winnen, maar het ultieme shot van Kim Mestdagh rolde uit de ring. "Daar lag het niet aan. Dat was een goed shot van Kim Mestdagh, niks op af te dingen, maar op zo'n moment moet de bal wel altijd naar je beste speelster gaan", meent Dennis Xhaët.

"Emma Meesseman kwam niet direct vrij, maar kwam wel open met nog 4 seconden voor de boeg. Dat was perfect om haar de bal te geven en haar te laten doen wat ze zo goed kan: draaien, achteruitvallen en scoren."

"Iedereen is zo teleurgesteld omdat ze de kans hadden om te winnen. Daarom is het zo frustrerend. Het was een geweldige match en België was echt goed, maar die paar domme fouten kostten hen de kop."

Wat blijft er hangen van de eerste passage van de Belgian Cats op de Olympische Spelen? "Ik vind dat er trots mag zijn", zegt Dennis Xhaët. "De Belgian Cats hebben een prachtig parcours afgelegd en hebben het tot in de kwartfinales geschopt."

"Maar er zat nog meer in en dat wringt. Want hoe vaak krijg je nog zo'n unieke kans om de halve finales te halen op de Spelen? We hadden gewoon moeten winnen tegen Japan. Daarom vind ik ook dat we moeten durven om kritisch te zijn."

"Dat betekent niet dat het geen mooi toernooi was. De Belgian Cats hebben fantastisch gespeeld en een sprookje geschreven, maar dat had nog mooier kunnen zijn. Ik denk dat ze dat zelf ook zullen beseffen als ze over zoveel jaar terugkijken naar deze Olympische Spelen."