Martinez, Spahl en co: rekenen Belgische sportbonden op buitenlandse knowhow voor medailles?

Vorige week werd Pim Raaben aangesteld als nieuwe directeur topsport van de Vlaamse Roeiliga. Raaben is een 49-jarige Nederlander die al meer dan 20 jaar in Brugge woont en daar lid is van de Brugse roeivereniging.

Een Nederlander, dat is misschien wel een garantie voor succes. Om de 4 jaar keren onze noorderburen met een karrenvracht medailles terug van de Olympische Spelen. 

In Rio de Janeiro, in 2016, waren dat er 3 in de roeisport. Maar zo'n opbrengst voor ons land is voorlopig nog toekomstmuziek, tempert Raaben de mogelijk hoge verwachtingen.

"In Tokio mikken we met de lichte mannen dubbel twee, Niels Van Zandweghe en Tim Brys, op een medaille. Maar ik hoop dat er in de zomer nog één andere boot naar Japan gaat. Over 4 jaar in Parijs zou dat zeker het geval moeten zijn", zegt Raaben.

Op de vraag waarom Nederlanders zo’n goed topsportbeleid voeren, denkt Raaben dat het met directheid en de zin voor een sterke structuur te maken heeft. Daar wil hij ook in de nabije toekomst in Vlaanderen aan werken. 

"Het zou mooi zijn om in Vlaanderen een centraal roeicentrum op te richten, zoals de Nederlanders dat hebben met de “Bosbaan” in Amsterdam."

"Voorts wil ik meer jongeren in het roeien houden. De drop-out na de junioren is te groot. En we hebben nog een grote inhaalbeweging te maken bij de vrouwen. We willen absoluut meer vrouwen in de boot."

Pim Raaben is natuurlijk niet de eerste Nederlander die hier topsport in goede banen komt leiden, zegt voormalig BOIC-topsport directeur Eddy De Smedt. 

"We hebben Ronald Gaastra gehad in het zwemmen en nu staat ex-kogelstoter
Rutger Smith aan het hoofd van de Vlaamse Atletiekliga."

"Of ze een grotere kans hebben op slagen, dat durf ik niet te zeggen, maar ze zijn zeker heel professioneel en ze zijn goed georganiseerd."

"Je moet alleen al eens gaan kijken naar hun nationaal sportcentrum in Papendal, een droom voor iedereen die met topsport bezig is."

"Over de grenzen kijken is een “must” voor elke beleidsmaker in de sport. Tijdens mijn periode in het BOIC kwam ik elk jaar samen met de collega’s uit Nederland, Noorwegen, Zweden en Zwitserland. Daar heb ik bijzonder veel van opgestoken.”

De Smedt werd na Rio op het BOIC zelf opgevolgd door de Duitser Olav Spahl. "Dat was misschien een verrassende keuze, maar anderzijds ook een verheugende: het toont aan dat de sport in België vooruit gaat. Hier leiding komen geven in sport is aantrekkelijk geworden."

Ook de KBVB, die andere grote Belgische sportbond, legt zijn lot in buitenlandse handen. Roberto Martinez is niet alleen de coach van de Rode Duivels, hij is ook de technisch directeur van de voetbalbond. 

"In het geval van Martinez is dat een logische evolutie", zegt Eddy De Smedt. "Toen Chris Van Puyvelde naar China vertrok, heeft Martinez zijn functie overgenomen. En omdat hij dat met succes deed, is er dan ook een contractverlenging gekomen."

Ook Eddy De Smedt was succesvol, hij bracht als delegatieleider 6 medailles mee uit Rio. Maar omdat hij 2 jaar later, 65 jaar werd, moest hij verplicht met pensioen. Net als Martine Tanghe, nog veel te vroeg? 

"Ik ben gevleid met de vergelijking", lacht hij, "maar er is niets aan te doen."

"Helemaal weg uit de topsport ben ik overigens niet. De vorige minister van Sport, Philippe Muyters, had me gevraagd om toe te treden tot de task force voor de topsport van de Vlaamse Gemeenschap en dat aanbod heb ik met veel
enthousiasme aangenomen."