Gitte Haenen: "Medaille in Tokio zou me veel mentale rust brengen"

Gitte Haenen scheurde haar voorste kruisband in 2010 en sukkelde van de ene operatie in de andere. In totaal moest ze 8 keer onder het mes. De enige oplossing was een 9e operatie... om haar been te amputeren.

"Dat was ook voor mezelf de enige oplossing", zegt Haenen."Het probleem dat er toen in mijn been zat, mocht niet nog groter worden. Na die amputatie kon ik aan mijn nieuwe leven beginnen en kon ik mij nieuwe doelstellingen opleggen. En tot vandaag heb ik van die beslissing nog geen seconde spijt."

Haenen voelde zich herboren en kon weer aan sport gaan denken zonder dat pijnlijke been te moeten meeslepen. "Ik ben snel naar een prothese overgestapt en twee weken na mijn revalidatie was ik al een loopblade aan het testen. En een jaar later stond ik op het WK Para-atletiek."

De 34-jarige Haenen uit Kapellen stond er zelf van te kijken dat het zo vlot liep in de atletiek.  Haenen liep op de 100 meter al snel de limiet voor het WK. Daar finishte ze als vierde op amper 5 honderdsten van het brons. 

"En dat terwijl mijn start rampzalig was en ik met de traagste persoonlijke besttijd op dat WK stond. Als ik niet laatste zou worden, zou ik al tevreden geweest zijn. En dan werd ik vierde."

Sprinten wordt nog al eens vaker gecombineerd met verspringen en omdat er op die manier twee kansen zijn op een paralympische medaille, stortte Haenen zich, met succes, op de zandbak.

"Verspringen met een blade is echt niet evident", gaat Haenen verder. "In het begin was ik daar niet zo happig op, ik had schrik om slecht neer te komen. Ik probeer te landen op mijn gezonde kant, want op die bladekant landen is echt niet aangenaam."

"Het moet allemaal perfect passen en de kunst is ook om je evenwicht te bewaren, maar ik doe het echt heel graag."

Op het WK in 2019 pakte Haenen zilver in het verspringen en brons op de 100 meter. Dat belooft voor de Spelen.

"Het is niet omdat dat op het WK is gelukt, dat dat ook in Tokio zo zal zijn. Ook mijn tegenstandsters trainen hard en er komen ook ieder jaar nieuwe kandidaten bij. Ik hoop blessurevrij te blijven en een vlotte aanloop te hebben richting Tokio. Dan komt het wel goed, hoop ik."

Door haar medailles op het WK heeft Haenen ook een parttime arbeidsovereenkomst gekregen bij Sport Vlaanderen, wat ze een uitstekende zaak vindt. Ze kan zo rustig naar de Spelen toewerken. Het enige nadeel is dat een verlenging van haar contract afhangt van de resultaten in Tokio.

"Gezien de tegenslagen die ik al moeten verwerken heb in mijn leven, zou een medaille enorm veel betekenen voor mij", zegt Haenen. 

"Ik heb in het thaiboksen niet kunnen bereiken wat ik wou. Tokio zou het plaatje voor mij rondmaken en zou betekenen dat ik niet gefaald heb in de sport. Dat ik het heb kunnen waarmaken zou op die manier rust brengen in mijn hoofd."