Daniil Medvedev, veel meer gedaantes dan alleen maar "bad boy"

Daniil Medvedev wordt wel eens verward met zijn naamgenoot Andrej Medvedev, die in 1999 de finale haalde op Roland Garros. Andre Agassi was toen wel te sterk in een vijfsetter.

De hoogste ranking die Andrej Medvedev haalde, was plaats 4 (in 1994). Nu staat Daniil op dezelfde plaats op de wereldranglijst. Maar de twee zijn dus geen familie. 

Medvedev geniet nu van een welverdiend weekje vakantie, maar daarna gaat hij alweer aan de slag om het volgende seizoen voor te bereiden. 

Dat tussenseizoen is in het geval van de Rus geen bezigheidstherapie. De juiste term is wellicht beulenwerk, zowel op het veld als daarnaast. 

Op de baan  werkt Medvedev aan zijn zwakke punten: 1 jaar geleden werkte hij aan zijn volleys en toen peperde zijn coach hem in dat hij te ver achter de baseline speelde. Dat heeft hij aangepast.  Nu tennist Medvedev zo dicht mogelijk tegen de baseline, hij neemt de ballen veel vroeger. 

Maar vooral in de fitness legt Medvedev er de pees op. Vorig jaar laste hij bijvoorbeeld een trainingskamp in waarin onder andere zwemmen in de oceaan op het programma stond. Geen inspanning is hem te veel.

Medvedev (dat is overigens Russisch voor ‘beer’) kan zich bij manier van spreken vastbijten in de bal. Grinta in het kwadraat. Hij speelt graag lange, felbevochten punten. De Rus kan verdedigen als de besten, maar ook plots vanuit het niets versnellen.

Alles vertrekt van bij een sterke opslag. Medvedev heeft er met zijn 1m98  ook de hefbomen voor. Hij slaat zo’n 700 aces per seizoen. Zelfs als hij 0-15 achter komt, blijft dat nog 79 procent. Medvedev is dus niet snel uit zijn lood te slaan. 

Medvedev slaat de ballen een stuk vlakker dan de concurrentie, een beetje retrotennis. Dat geeft de tegenstanders een ander blikveld dan de hoge opspinballen die ze gewoonlijk op zich afgevuurd zien worden. 

Verder beweegt Medvedev goed, zeker voor zijn lengte en geeft hij de tegenstander weinig hoeken. 

Heel vaak heeft zijn tegenstander het idee dat hij slecht gespeeld heeft of dat hij makkelijke ballen gemist heeft. Maar dat heeft dus ook met het effect van Medvedev te maken.

Vorig jaar was Medvedev kampioen in de statistiek rally's van 9 slagen en meer. Met 1.393 gewonnen lange rally's liet hij nummer 2 Monfils (1.309) ver achter zich. Djokovic prijkt op de 3e plaats in die ranking, met 1.285 gewonnen lange rally's.

Maar Medvedev is ook de meest succesvolle tennisser bij de korte rally’s (4 slagen of minder).

Hij doet zijn tegenstanders dus pijn aan beide uiteindes van het spectrum. Het probleem zit hem in de halflange rally’s (5 tot en met 8 slagen). Dan wint Medvedev maar de helft van de punten.

Tot nu toe was Medvedev vooral de man van de regelmaat: tegen grote kanonnen zoals Rafael Nadal en Roger Federer kon hij tot vorige week niet winnen. 

Maar anderzijds gaat Medvedev bijna in alle toernooien lang mee: hij won het indoortoernooi van Parijs en de ATP Finals, speelde de halve finales in Sydney en op de US Open, de kwartfinales in Marseille en Cincinatti en de 4e ronde op de Australian Open. 

Medvedev zal wel nooit verlost geraken van zijn imago van "bad boy". Als hij op persconferenties vragen over dit onderwerp krijgt, wordt hij wel eens kregelig. De pers, dat is zijn eerste vijand.

Zijn tweede vijand zijn de scheidsrechters. De Rus werd al eens uitgesloten van een toernooi omdat hij openlijk de onpartijdigheid van de scheidsrechter in vraag had gesteld. 

En dan is er nog het publiek, dat niet vaak aan zijn kant staat. Op de US Open 2019 heeft Medvedev het publiek nog eens in de gordijnen gejaagd: hij rukte zijn handdoek uit de handen van een ballenjongen en smeet die vervolgens weg. 

De rest van de match werd Medvedev uitgejouwd en bij het verlaten van de baan toonde hij het publiek zijn middenvinger.

Op Wimbledon gooide Medvedev ooit muntjes naar de stoelscheidsrechter. 

De voorbije jaren loste Medvedev de verwachtingen niet altijd in. Hij was dan ook niet altijd even professioneel bezig, wel op de (trainings)baan maar niet ernaast. 

Snoepen en croissants horen niet bij het dieet van een topsporter. En na een lange match moet je in principe het ijsbad in, maar daar had de Rus dan weer geen zin in. Hij lag liever in zijn zetel voor de televisie. 

Maar dat is allemaal verleden tijd: nu leeft Medvedev helemaal voor zijn sport. En dat kreeg hij afgelopen week dus uitbetaald met de eindzege in de ATP Finals.