"Carrière van Dirk Van Tichelt is veel meer dan die bronzen medaille"

Palmaressen spreken in de sport nog altijd de grootste boekdelen. De bronzen medaille van Dirk Van Tichelt op de Olympische Spelen in Rio in 2016 maakte hem bekend bij het grote publiek. Zijn carrière reduceren tot die ene prestatie, zou hem tekortdoen.

Van Tichelt sluit zijn judocarrière af met 12 Belgische titels, twee bronzen medailles op WK's, goud op het EK en talloze medailles op internationale toptoernooien.

"In zijn categorie van -73 kilogram - de koninginneklasse van het mannenjudo - je mannetje staan en zelfs een tijd nummer 1 van de wereld zijn, doe je enkel als je bijzonder regelmatig bent. Sinds Robert Van de Walle was Dirk de meest regelmatige mannelijke judoka van ons land", zegt David Naert.

"De carrière van Van Tichelt is veel meer dan die bronzen medaille in Rio. Rio was het summum, maar vergeet niet dat hij op de Spelen in Peking in 2008 al dicht bij een medaille was (Van Tichelt werd uiteindelijk vijfde) en twee keer brons won op WK's."

"WK-brons is misschien nog hoger in te schatten dan olympisch brons, want op het WK mogen de beste landen meer dan een atleet sturen."

8 augustus 2016 won Dirk Van Tichelt zijn bronzen medaille op de Olympische Spelen. Opeens kende iedereen in België de sympathieke brok spieren van 1,74m. Voor de kenners was zijn medaille toen eigenlijk een verrassing.

"Op de Spelen van Londen in 2012 was Van Tichelt snel gesneuveld en in Rio draaide het judotoernooi vierkant voor de Belgen", herinnert David Naert zich. "Charline Van Snick en Toma Nikiforov torsten de Belgische hoop op hun schouders, maar faalden. Van Tichelt was zo laat in zijn carrière hoogstens een outsider. Ook omdat hij een zware loting had."

"Hij had op de dag van zijn medaille echt zijn dagje en heeft iedereen verrast. Hij verloor uiteindelijk enkel van de latere goudenmedaillewinnaar."

Alleen op EK's, waar de concurrentie net minder sterk is door de afwezigheid van enkele internationale toplanden, liet Van Tichelt het vaker dan verwacht afweten.

In 2008 was er goud in Lisabon en hij won brons in 2013. "Op EK's had het meer kunnen of misschien moeten zijn. Zoals hij in Rio iedereen positief verraste, kon Van Tichelt soms ook negatief verrassen op een moment dat je het echt niet zag aankomen."

Nu Dirk Van Tichelt stopt, laat hij zijn laatste judodroom, de Spelen in Tokio volgende zomer, varen. Geen slechte keuze volgens David Naert, die de kans groot inschat dat de droom een nachtmerrie was geworden.

"Zijn medaille in Rio heeft Dirk Van Tichelt een boost gegeven om voort te doen. Zijn goesting was als dertiger nog enorm, maar judo is een ontzettend slopende sport voor het lichaam en hij heeft ondertussen twee jonge kinderen, dat maakt het voor een topsporter allemaal moeilijker."

"Tokio halen zou bijzonder moeilijk geweest zijn. Na Rio kampte hij bijna voortdurend met blessures en daardoor was hij weggezakt tot plaats 54 op de ranking in zijn categorie. Op welke toernooien zou hij nog voldoende punten hebben gesprokkeld in coronatijden? De Spelen zouden een Mount Everest geworden zijn voor Van Tichelt."