"In een normaal atletiekjaar waren zoveel wereldrecords ondenkbaar"

Het was een memorabel recordjaar voor de atletieksport. Wereldrecords op de 5000 meter, de 10.000 meter, de 20 kilometer, de uurloop… en dan vergeet ik nog even de wereldrecords die op de weg werden scherper gesteld.

Dit kon alleen dankzij de coronacrisis. Geen kampioenschappen, dus konden de topatleten hun focus volledig richten op het verbeteren van wereldrecords. 

Joshua Cheptegei liep dit jaar amper 3 wedstrijden, goed voor 3 keer een wereldrecord (5 km op de weg, en 5 en 10 km op de piste). In een "normaal" atletiekjaar was het ook ondenkbaar geweest dat toppers als Mo Farah, Bashir Abdi en Sifan Hassan zich hadden klaargestoomd voor een uurrecordpoging.

Opvallende vernieuwing is het Wavelight-systeem, de lichtjes die langs de rand van de baan het ideale tempo aangeven. Ongetwijfeld helpt dit, vooral wanneer de menselijke tempomakers zijn uitgestapt.

Cheptegei liep de laatste 4.800 meter van zijn 10 km helemaal
alleen. En toch bleef zijn tempo onwaarschijnlijk stabiel. Behalve de eerste en laatste ronde van zijn race haspelde hij 23 ronden lang af in een tijd tussen 62”4 en 63”3. Gelijkmatiger kan je niet lopen.

En dan zijn er nog de nieuwe spikes waarmee gelopen werd, in welke mate die meespelen is moeilijk te berekenen maar tijdwinst zullen ze ongetwijfeld opgeleverd hebben.

Nu goed, technologische vernieuwing is een realiteit (in zowat alle sporten). Het blijft dan uiteraard leuk om op diverse internetfora de discussies te volgen met vragen als "hoe snel hadden Emil Zatopek, Kenenisa Bekele e.a. gelopen op de pistes van vandaag, met de spikes van vandaag, met de Wavelight-begeleiding?"

Leuk om te lezen, maar voorts totaal zinloze discussies. Al lees je soms ook wel dingen die toch even tot nadenken stemmen. Zoals volgend standpunt: "Ik had liever gezien dat die wereldrecords werden gelopen in een normaal jaar waar dopingcontroleurs ongehinderd onverwachte controles konden uitvoeren, hetgeen in dit coronajaar zeker niet is gebeurd."

En zo blijven internetfora believers en non-believers tot hoog oplaaiende discussies opzwepen.

Dat de 24-jarige Oegandees Cheptegei, nadat hij eerder in Monaco het wereldrecord op de 5.000 meter had verbeterd, ook het 10 km-record van Kenenisa Bekele zou verbeteren lag in de lijn van de verwachtingen.

Cheptegei is een indrukwekkende erelijst bij mekaar aan het lopen: wereldkampioen veldlopen in 2019, wereldkampioen 10.000 meter in 2019, wereldrecords op de weg, wereldrecords 5.000 én 10.000 meter op de piste. Het is nu al uitkijken naar de clash tussen Cheptegei en Mo Farah op de 10.000 meter tijdens de Olympische Spelen in Tokio.

Het wereldrecord van Letesenbet Gidey had ik niet onmiddellijk verwacht. Oké, ze is een groot talent want 2 keer wereldkampioene veldlopen bij de junioren. Maar op de 5.000 meter dateert haar laatste overwinning al van 2016, ze leek de laatste jaren zowat de Poulidor van het afstandslopen te worden.

Maar kijk, de nog altijd maar 22-jarige Gidey deed in Valencia ongeveer 4"50 beter dan haar landgenote Tirunesh Dibaba in 2008.