Hanne Maudens (23) geeft atletiekcarrière andere wending na burn-out: "Belangrijk verhaal"

Zilver op het EK junioren, brons op het WK junioren, brons op het WK U23, 10e op het EK 2018 en 11e op het WK 2019. Het palmares van Hanne Maudens op de meerkamp oogt fraai. De olympische droom met die 11e plek in Doha bijna een feit. Maar Maudens gaat voor een totale ommekeer.

"Stress, blessures en uiteindelijk een burn-out hebben mij doen nadenken over wat écht belangrijk is in het leven", doet de 23-jarige atlete uitgebreid haar hele verhaal van juli 2015 tot deze zomer in een blogpost. Bleek dat ze al 5 jaar een pijnlijke scheenbeenblessure verzweeg voor Jan en alleman, mentaal ging het sinds vorige winter ook steeds moeilijker.

Na het BK meerkamp indoor begin februari brak de veer: "Er werd uitleg gegeven voor een onderzoekstaak aan de universiteit van Gent en ik zat voor de eerste keer met tranen in de les. Ik panikeerde en zag het echt niet zitten. Het overviel me gewoon. Ik had paniekaanvallen en huilde vaak. Vaak uit het niets."

"Hierna volgde een complete burn-out. ‘s Morgens niet meer willen opstaan. Heel lang slapen en overdag veel slapen om de dag niet bewust te moeten beleven. Ik verzorgde mij niet meer, had geen energie, het kon me allemaal niet meer schelen. Ik verloor mijn plezier in alles. Ik wou volledig stoppen met atletiek en school. Door de spanning had ik last van geheugenverlies en wazig zicht. Wie was ik? Wie ben ik? Waar wil ik naartoe? Ik had geen gevoelens meer." (lees voort onder foto)

Ze laste in samenspraak met haar coach Wim Vandeven en haar psychologe een trainingsstop in. "Na uiteindelijk 6 weken begon ik weer te trainen. Ik kon een beetje plezier terugvinden, maar ik bleef wel gefrustreerd in de technieken. Vooral horden, hoogspringen en speerwerpen. Snelheid, krachttraining, 800m- en 200m-trainingen gingen vrij goed. "

Toen maakte ze de klik: "800m is het nummer dat ik het liefste doe, het nummer waar ik al  mijn energie in kwijt kan, waar ik niet moet nadenken. Ben ik in staat om op mondiaal niveau te presteren? Ja, Hanne, je kan het en ik weet zelf ook dat ik dat kan."

"Ik was blij dat ik zou veranderen, mijn omgeving niet. Wim kon me begrijpen, maar mijn ouders hebben het er heel moeilijk mee. Het was ook hun droom om mij op de meerkamp op de Olympische Spelen te zien. Maar het is volledig op. Ik kan geen meerkamp meer doen. Mijn hoofd is op."

"Mijn lichaam niet, ik weet dat mijn lichaam nog tot veel in staat is en ik heb een brede basis gelegd. Ik zal me ook gedeeltelijk toeleggen op de 400 meter, want je hebt een sterke 400 meter nodig om harde tijden te kunnen lopen op de 800 meter."

"ik was blij, ik had MIJN keuze gemaakt. Nu moeten mijn ouders en mijn omgeving me nog kunnen  begrijpen. Het is mijn carrière, mijn droom en mijn leven. Een sportieve carrière is niets waard als je niet gelukkig bent. Ik kan niet nog een extra jaar afzien en weer in deze diepe put vallen, onmogelijk. "

"Ik sta 100 procent achter mijn keuze en ik geloof in mezelf. Parijs 2024 is nog een lange weg, een lang proces… nog veel tijd voor specifieke training en progressie. Nog veel tijd om mijn olympische droom waar te maken. Tokio of Parijs, I will be there. En als het toch niet zou lukken, deze kans bestaat. Ik heb het geprobeerd. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn." (lees voort onder quote)

Naar aanleiding van Maudens' verhaal belde De Wereld Vandaag haar op. "Het was belangrijk voor mij om mijn verhaal te kunnen neerschrijven na zo'n moeilijke periode."

"Ik heb natuurlijk ook mooie momenten gehad, maar dat was niet dit jaar, wel de jaren ervoor, al was het toen ook niet heel makkelijk. Het was voor mij belangrijk om mijn beslissing te kunnen duiden naar de buitenwereld toe en vooral ook naar Sport Vlaanderen."

"Ik had jarenlang problemen met mijn schenen, dat was eerder een stressreactie. Daarbuiten had ik nooit blessures. Maar ik had het gewoon moeilijk om technieken los te laten. Ik had 7 nummers waar ik moest mee bezig zijn. Ik kon dat echt niet loslaten, ik kon ook moeilijk mijn training omzetten naar mijn wedstrijd. Ik bleef vaak die technieken herhalen in mijn hoofd, dat is niet zo handig."

Ze worstelde ook met haar voeding. Dat aspect kwam onlangs nog aan bod met het verhaal van veldloopster Louise Carton en hordeloopster Nenah De Coninck. Heeft Maudens veel reactie gekregen op dit persoonlijke relaas? "Jawel,  en ook Louise en Nenah hebben me een berichtje gestuurd. Dat was wel fijn. Ik kreeg ook reacties van atleten die kunnen leren uit mijn verhaal en dat vind ik wel belangrijk. Ik hoop dat ook andere mensen zich kunnen herkennen in mijn verhaal en niet diezelfde fout maken."

Want dit gaat verder dan sport, het gaat om perfectionisme en willen voldoen aan andermans verwachtingen. "Inderdaad. Ik vind het belangrijk om ook de mensen rond mij gelukkig te maken. Probleem is dat je dan zelf niet echt meer gelukkig bent.  Het duurt blijkbaar een tijdje eer je dat beseft..." (lees voort onder audio)

Ze geeft een meerkampticket voor de Spelen op en ook haar contract bij Sport Vlaanderen. Heeft ze ook reacties van "wat doe je nu?" gekregen? "Neen. Sommigen vinden het wel jammer. Vooral mijn ouders hebben het er moeilijk mee."

"Omdat ik al zover stond. Ze hebben me ook altijd ondersteund, zowel mentaal als financieel. Ze hebben me overal gebracht, we hebben veel kampioenschappen meegemaakt. Ik heb gezegd dat ik het niet nog langer kan volhouden. Het is beter nu de stap te zetten."

"Tokio is niet meer zo lang, maar ik schat mijn kansen niet onmogelijk. Het zal moeilijk worden voor de 800 meter, maar dan denk ik dat ik er voor de 4x400 meter sowieso wel kan bijzijn."

De belangrijkste vraag: hoe voelt zij zich nu? "Ik voel me wel gelukkig. Nadat ik die beslissing had gemaakt, voelde ik me al veel beter. Voor ik dit heb gedeeld, was het wel wat stressy. Maar nu ik mijn verhaal heb gedaan, is er een last van mijn schouders gevallen."

Dit is haar advies voor jonge atleten: "Je moet niet doen wat anderen zeggen of denken. Je moet je eigen pad gaan en doen wat je zelf wil doen. Je moet sowieso rekening houden met anderen, maar vooral ook met jezelf. Dat je zelf ook gelukkig bent."