Sam Deroo mag niet naar trainingskamp club in Turkije: "Broodroof"

Enkele dagen geleden leek er nog geen vuiltje aan de lucht voor Sam Deroo. "Ik had eerst contact opgenomen met Buitenlandse Zaken om te horen hoe ik in Turkije kon geraken", vertelt de volleybalspeler aan Sporza. "Daar stuurden ze mij door naar Binnenlandse Zaken, die mij op hun beurt naar de Luchtvaartpolitie doorverwezen."

"Eerst lieten zij me weten dat het in orde zou komen, maar toen ze mijn officiële documenten zagen, lieten ze me weten dat een volleybalkamp toch geen essentiële reden is. Precies alsof het om een of ander jeugdkamp ging."

"Blijkbaar is er een ministerieel besluit waarin staat dat alles buiten de EU/Schengen rode zone is, waar enkel zorgverleners of mensen met een essentieel beroep naartoe mogen."

"Ik snap dat ze regels moeten aanhouden, zodat bijvoorbeeld Vlaamse toeristen niet op vakantie trekken naar Antalya. Maar iemand die perfect alle nodige documenten kan voorleggen en die niet eens naar België zou terugkeren - want ik zou van daar doorvliegen naar Rusland - mag ook niet vertrekken. Dat vind ik broodroof. De Belgische staat wint daar niets mee. Integendeel, als ik zonder job val, kunnen ze mij nog onderhouden."

Dat van die broodroof is niet eens zo vergezocht, want zijn club Dinamo Moskou heeft de druk al opgevoerd. "Er is toch wat paniek. De algemeen directeur belde mij op met de boodschap: zorg dat je kunt vertrekken voor de grenzen van Europa weer helemaal dichtgaan."

"De ondertoon was duidelijk: zorg dat je hier geraakt of anders vlieg je (sic). Zij hebben geen plezante situatie gecreëerd voor mij."

Deroo is naarstig op zoek naar alternatieven. "Wellicht probeer ik het vanuit een van onze buurlanden, daar zijn ze blijkbaar iets toegeeflijker. Dan omzeil ik misschien wel de Belgische wet, maar doe ik ook niets illegaals. Andere mensen is het zo al gelukt."

"Het is wel jammer dat ik het zo ver moet zoeken. Ik hou mij zelf aan alle maatregelen en zal vrijdag een test ondergaan, zodat ik zeker het resultaat heb voor ik vertrek. Ik kan begrijpen dat ik geen essentieel beroep heb, maar ik breng niemand in gevaar. Terwijl hier op hetzelfde moment elke dag vluchten vanuit Turkije toekomen."

"Ik zal uiteindelijk wel een manier vinden om er te geraken, ik ben vindingrijk genoeg. Maar ze mogen hier toch ook eens hun ogen opentrekken. Ze luisteren 10 minuten naar je verhaal en dan gaat de telefoon neer. Daar blijft het dan bij. Terwijl er toch geen 10.000 per dag zijn die in hetzelfde geval verkeren."