Ga naar de inhoud

Tom Boonen in Sporza Retro: "Was kwaad op Riis omdat hij Indurain onttroonde"

 zo 19 juli 2020 18:56
Boonen
Tom Boonen keek als jonge wielerfan op naar Miguel Indurain.

Voor de Toureditie van Sporza Retro ontving Ruben Van Gucht deze week de laatste twee groene truien uit België: Eddy Planckaert en Tom Boonen. Die laatste koos voor zijn archieffragment geen sprintzege, maar wel de beelden van de ondergang van zijn jeugdidool Miguel Indurain.

Waarom was de jonge Tom Boonen fan van Miguel Indurain, toch een totaal ander type dan hijzelf was? "Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Ik wou zijn zoals hij, had een beetje hetzelfde postuur en ik was in de jeugd ook redelijk als tijdrijder."

 

"Indurain was ook heel mysterieus. Er kwam nooit meer uit dan nodig was, hij liet zijn benen spreken. Het tegenovergestelde van de renners nu, die op hun sociale media allemaal het uithangbord van de koers willen zijn. Achteraf heb ik hem een paar keer in levenden lijve ontmoet en dat strookte ook niet helemaal met het beeld dat ik vroeger van hem had."

 

Maar waarom kiest Boonen dan juist de beelden van zijn ondergang, in 1996? "Omdat mij dat het meeste is bijgebleven: het moment dat de onfeilbare Indurain (die 5 keer op een rij had gewonnen) de Tour verliest. Mijn ogen gingen open, Indurain was ook maar een mens."

 

In zijn eigen Pamplona haalde gele trui Bjarne Riis de sportief vernederde Indurain mee op het podium. "Ik was toen echt kwaad op Riis omdat hij Indurain van de troon had gestoten."

Boonen over zijn Tourdebuut: "Ik werd zot: die cranks moesten eraf!"

Tom Boonen had zelf een haat-liefdeverhouding met de Tour de France, maar ondanks alle ellende won hij wel 6 ritten en de groene trui. Zijn debuut in 2004 herinnert hij zich nog goed.

 

"We hadden toen net nieuwe cranks die superlicht waren. Telkens als ik aanging, schoten die eraf, waardoor achter mij iedereen op een hoop lag en ik niet."

 

"De 2e dag gebeurde het opnieuw: weer 40 man op een hoop. Ik werd zot: die cranks moesten eraf. De dag erna reed iedereen ook rond vol windels, terwijl ik de enige was die niets had."

 

In de 6e rit was het dan toch raak. "Dat was een van mijn beste gevoelens ooit, omdat ik als jonge gast 10-15 jaar naar de Tour had gekeken."

1996: geen 6e eindzege voor Indurain, die kraakt naar Hautacam