Onze 1B-analist: "Waar zijn de Belgen heen?"

De Proximus League is op zeer korte tijd geëvolueerd naar een competitie waar op Sporting Lokeren na geen enkele van de 8 clubs nog in handen is van Belgische eigenaars.

Toch heeft ook Lokeren nood aan investeerders vanuit het buitenland om te kunnen overleven in de zware reeks die 1B geworden is. Het is en blijft voor mij echter een vreemd fenomeen dat buitenlandse bedrijven interesse hebben om een club uit de Belgische 2e afdeling –zeker in het huidige format- over te nemen en daarin zelfs stevig te investeren.

In de wetenschap dat een voetbalclub per definitie geen winstgevend bedrijf is, maakt het dat ook moeilijk om duidelijkheid te krijgen over het waarom. (lees voort onder tweet)

Een van de oorspronkelijke doelen van de 1B-competitie was om talentvolle Belgische spelers speelkansen te kunnen bieden. De realiteit vandaag is echter pijnlijk anders.

In de vroegere “tweede klasse” met 18 clubs traden zowat alle ploegen aan met overwegend Belgische spelers. Een stevige competitie, waar talent echter echt wel kon doorstromen en clubs hun scouts wekelijks op pad stuurden.

Nu moeten we vaststellen dat er in de 6 basisploegen van de meest recente speeldag (Westerlo en Lokeren spelen woensdag) nog slechts 23 Belgen voor de 66 basisplekken terug te vinden waren. Met andere woorden: er stond nog geen 35% Belgen aan de aftrap.

Recente cijfers toonden ook al aan dat de plaatsen in de basiself voor Belgen in 1A al in de minderheid waren, en dat die trend zelfs progressief is.

Maar ook de gemiddelde leeftijd van de basiselftallen gaat de hoogte in. De belangen voor de clubs zijn zo groot geworden, dat de angst om de doelstellingen niet te halen clubs doet kiezen voor zogenaamde "zekerheid".

Ervaren spelers opstellen biedt nu eenmaal meer constante en meer routine op het veld en dus wordt minder kansen gegeven aan of minder geïnvesteerd in jeugdig talent.

Op dit moment zitten de jongste actieve spelers bij Westerlo (Özer, 20), Beerschot (De Keersmaecker 19),   Lommel (Khammas 20, Sanyang 20, Aabbou 19) en Roeselare (Voet, 20).

Jarenlang was ik actief binnen de jeugdopleiding van eersteklassers, maar ook als hoofdtrainer liet ik consequent jeugdtalent succesvol doorstromen. Er is in België echt wel talent aanwezig.

Bovendien is onder de impuls van een succesvolle generatie Rode Duivels de laatste jaren niet alleen de kwaliteit van de infrastructuren verbeterd, maar zijn ook de opleidingscentra en –visies van zowel de clubs als de KBVB er de laatste jaren enorm op vooruitgegaan.

De vraag waar ons jeugdig Belgisch talent zich dan moet ontwikkelen stelt zich meer dan ooit. De beloftecompetitie is echt niet de ideale postformatie die spelers nodig hebben om de stap naar hun 1e elftal kleiner te maken. Het verschil in intensiteit en inzet van die wedstrijden is te groot om de kloof met 1A-voetbal te dichten.

De competitie in 1e Amateur is overwegend semiprofessioneel, met slechts een handvol clubs die fulltime professioneel zijn. Spelers vanuit 1A zouden dus bij een uitleenbeurt bijvoorbeeld minder trainingssessies hebben, tenzij er een samenwerking tussen de clubs bestaat.

In de discussie die eraankomt over de mogelijke hervorming van de competities, hoort ook dit thema aan bod te komen.