Wielerseizoen 2020: 5 verhalen om te volgen in het vrouwenpeloton

Ze heeft nog geen erelijst van te duizelen, maar Chloé Dygert Owen heeft alle troefkaarten in handen om uit te groeien tot een van de uithangborden van het vrouwenwielrennen. De Amerikaanse heeft op 1 januari 23 kaarsjes uitgeblazen en kon bij de jaarwisseling en haar verjaardag terugblikken op een vruchtbaar 2019.

Na haar dubbele wereldtitel bij de junioren in Richmond in 2015 stond het in de sterren geschreven dat Dygert Owen ook bij de profs zou uitblinken, maar haar liefde voor de piste en blessureleed hebben die doorbraak afgeremd.

Op de Spelen van Rio in 2016 won ze zilver in de ploegenachtervolging en ook op de WK's was Dygert Owen de voorbije jaren een garantie op wereldtitels in de achtervolgingsnummers.

Op de weg betekende het uitgeregende WK in Yorkshire in september de start van een mogelijk bloeiende carrière. Dygert Owen overklaste in de tijdrit Anna van der Breggen (+1'32") en Annemiek van Vleuten (+1'52"). Ook in de wegrit was Dygert Owen lange tijd een lastpost voor soliste Van Vleuten, maar ze eindigde uiteindelijk net buiten de medailles.

2020 staat voor Dygert Owen vooral in het teken van Tokio, waar ze haar olympisch palmares wil aandikken. In het wegwielrennen koerst de Amerikaanse in haar achterzak met de uitdaging om al het goede van op de Amerikaanse wegen ook in Europa te laten zien. 

De moeizame zoektocht naar sponsors beheerst niet alleen de wielersport bij de mannen, ook bij de vrouwen zijn er kopzorgen. 

Wat Deceuninck-Quick Step bij de mannen is, is Boels-Dolmans bij de vrouwen. Patrick Lefevere speurde de voorbije jaren  - uiteindelijk met succes - naar geldschieters, het dominante Boels-Dolmans staat voor een sleuteljaar.

In september kondigden Boels en Dolmans aan dat 2020 hun laatste jaar wordt als hoofdsponsor. Het management van de ploeg is evenwel optimistisch over de toekomst, maar er moeten natuurlijk nog altijd sponsors met voldoende geld over de brug komen.

Liggen onder contract bij de sterrenformatie met het oranje-zwarte shirt: onder meer Anna van der Breggen, Chantal Blaak, Amy Pieters, Amalie Dideriksen en Jolien D'hoore.

Het bruggetje is meteen gemaakt naar Jolien D'hoore (29), voor wie 2019 een echt rotjaar was. Het voorjaar van D'hoore viel in het water door een sleutelbeenbreuk, in juli lag de beste Belgische renster weer in de lappenmand met een elleboogbreuk.

Naast de fysieke ellende was er ook de mentale opdoffer. De blessurelast hakte zwaar in op het gemoed van D'hoore, die aangaf "verwoest te zijn door pech". "Ik viel constant van de ene ontgoocheling in de andere, in een zwart gat zelfs en dat maakte het mentaal lastig", getuigde D'hoore over haar pechseizoen.

D'hoore twijfelde aan haar carrière, maar vond haar tweede adem dankzij de gedachte aan Tokio 2020. In Rio was D'hoore vier jaar geleden goed voor brons in het omnium en onze landgenote mikt in Japan opnieuw op eremetaal.

"Ik ben gemotiveerd en alles zal ervoor moeten wijken. Ik ga er voor 100 procent voor", zegt D'hoore, die wil schitteren in de ploegkoers en/of het omnium. Maar voor het olympische luik kan D'hoore in het voorjaar al proberen om het zwarte 2019 door te spoelen.

Tokio 2020 is bij de mannen én de vrouwen zowat de rode draad in het komende seizoen. Bij de vrouwen zijn zondag 26 juli (wegrit) en woensdag 29 juli (tijdrit) de data die met vet zijn aangestipt. 

Bij de mannen wordt de Tour de France bepalend in de olympische planning, bij de vrouwen wordt de agenda mee uitgestippeld door de Giro Rosa. De belangrijkste rittenkoers voor vrouwen begint op vrijdag 26 juni en eindigt op zondag 5 juli.

De omschakeling van de Giro Rosa naar Tokio wordt een stuk minder bruusk voor de vrouwen dan de combinatie Tour-Tokio bij de mannen.

Maar de protagonisten uit de Giro Rosa zullen hun hoogvorm wel lang genoeg intact moeten kunnen houden om ook op de Spelen te kunnen schitteren. Bepalen de olympische ambities het verloop en het verdict in Italië?

Tokio betekent het einde van een olympische cyclus en zo'n sleutelevenement krijgt vaak een vertaling in de samenstelling van het peloton.

Ex-wereldkampioene (en mama) Lizzie Deignan heeft eerder al eens laten ontglippen dat 2020 haar laatste jaar zou (kunnen) worden en ook enkele Nederlandse vaandeldraagsters worden stilaan een dagje ouder.

De ervaren rotten worden ook steeds meer uitgedaagd door de jonge generatie, met onder meer Cecilie Uttrup Ludwig (24), Lorena Wiebes (20), Franziska Koch (19), Anna Henderson (21) en Lonneke Uneken (19) als potentiële goudhaantjes. Breken zij in 2020 helemaal door?